Micha Roest

De schoonheid van het vreemde

Als mens zijn wij in staat om te ervaren, voelen en het beleven van de dingen om ons heen. We gaan er van uit dat wat wij zien de realiteit is. De realiteit is in ons boekje gebaseerd op feiten, dus dat betekent dat het ‘echt’ of ‘kloppend’ is. Dit is eigenlijk ook best raar, want de mens bezit ook de kracht van de verbeelding. Maar is de verbeelding dan niet ‘echt’? Ondanks dat we de dingen in ons hoofd misschien niet kunnen aanraken met onze handen, betekend het niet dat het niet bestaat. Dit is een wat abstractere werkelijkheid. In deze werkelijkheid is er vrijheid om dingen te vervormen, bedenken en te kneden tot wat wij zelf willen. Er is ruimte voor kennis, gevoel en het moraal.

Wat we ook binnen de abstracte werkelijkheid kunnen vinden is het onderbewustzijn, en plek die voelt als een soort ondoorgrondelijk, geheimzinnig mysterie, die haast niet te ontrafelen is. Hier verstoppen wij dingen zoals angsten, bedreigingen en ongemakken, om binnen het bewustzijn meer comfort te ervaren. Ondanks dat het soms onbereikbaar lijkt, is het een heel fascinerend spanningsveld. Men denkt bijvoorbeeld dat er binnen dromen flarden van het onderbewuste naar he bewuste worden gestuurd. Hierdoor kan het zijn dat dromen heel vreemd en verwarrend aanvoelen.

Dit is meteen het stuk wat mij als maker fascineert. Dit ondoorgrondelijke, geheimzinnige spanningsveld is iets wat wil ontstaan in beeld als ik aan het maken ben. Beelden die wij vaak zien als ongemakkelijk, naar of eng zijn juist de beelden die ik naar voren wil halen. We leven namelijk in een tijdperk waarin het gebruikelijk is om via social media platvormen  onszelf op ons best te laten zien. Het moet lijken alsof wij als individu in een soort ‘perfecte’ wereld leven. Hier stoppen wij de imperfecte versie van onszelf weg en verbergen ons achter een façade van schijnheiligheid. Het is alsof het imperfecte niet mag zijn, ondanks dat het onderdeel is van ons als individu. Daarom vind ik het belangrijk dat we licht schijnen op de ‘duistere’ kant van de verbeelding van de mens, omdat het ook een onderdeel is van wie wij zijn.

Mijn werk ontstaat door intuïtie, ik werk vanuit gevoel en weet vaak van tevoren niet precies wat het gaat worden of waar het over gaat. Dit werkt voor mij het prettigst, wan zodra ik het gevoel heb dat er veel kaders opgelegd worden, kan ik niet meer lekker in het maak proces stappen omdat ik het gevoel heb dat de kaders mijn artistieke vrijheid belemmeren. Werken op intuïtie kan heel fijn zijn, maar is soms ook erg onhandig op momenten dat je over je werk moet spreken. Binnen de studie is dit voor mij meerdere malen wel eens een struikelblok geweest. Ondanks de uitdaging van die er voor mij soms in zit, heeft het ook iets heel moois.

Met mijn werk wil ik mensen bewuster maken van de schoonheid die het ‘vreemde’ of ‘duistere’ heeft binnen onze verbeelding, en hoe menselijk het is. Ondanks dat we de ongemakkelijke dingen snel wegstoppen, is het ook heel menselijk om deze dingen juist te ervaren en beleven. Onze verbeelding is in staat om de meest vreemde voorstellingen te creëren, die hoe vreemd ze ook zijn, altijd zijn gebaseerd op dingen of ervaringen die wij in de realiteit hebben vernomen. Dus de abstracte werkelijkheid is eigenlijk ook een vorm van realiteit, en mag ook gezien worden.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 14 juni 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.