Julian Vennik
Eindwerk
Homo Momentum
Meer Dan Mensen
‘Homo Momentum - Meer Dan Mensen’, is een verzameling van introspectieve werken en een tegenreactie op het huidige menselijke zelfbeeld en de hierop aansluitende beleving van realiteit. In mijn werken relativeer ik de mens aan zijn omgeving en stel ik ons gelijk aan alles wat (in ‘momentum’) ‘is’, omdat de mens zeer zeker niet het enige organisme met autonomie is.
FINALS_PRESENTATION_VENNIK (2021) from Julian Vennik, Stroom on Vimeo.
Naast het herpositioneren van wat het betekent om (mens) ‘te zijn’, wil ik mensen, of eigenlijk organische machines, een medium geven om zo een actieve ‘virtuele’ interactie met hun individuele belevingswereld aan te gaan. We staan gelijk aan onze omgeving, het enige verschil wat ons lijkt te onderscheiden van de meest basale grondstoffen is ons bewustzijn, welke in essentie te verklaren is als een bijwerking van ons metabolisme.
Ondanks dat deze ethiek waarin ik mijzelf compleet gelijk stel aan mijn omgeving wellicht een persoonlijke overtuiging is. Zie ik het als een feit dat alle organismen met een autonome wil, eenzelfde soort abstracte en beleving hebben van de vergankelijke realiteit. Ik hoop dat we onszelf zullen gaan zien als onderdeel van de natuur, in plaats van zijn temmer of gebruiker, want dit zet ons op voor een toekomst gevuld met onverantwoordelijke uitbuiting en misplaatste empathie.
‘Homo Momentum - Meer Dan Mensen’, is zowel een verzameling van introspectieve werken als dat het een grensverleggende tegenreactie is op het hedendaagse menselijke zelfbeeld en de hierop aansluitende beleving van de realiteit. In mijn werken relativeer ik de mens aan zijn omgeving en stel ik ons gelijk aan alles wat (in ‘momentum’) ‘is’, opdat de mens zéker niet het enige organisme met autonomie is. Naast het herpositioneren van wat het betekent om (mens) ‘te zijn’, wil ik mensen, of eigenlijk organische machines, een medium geven om zo een actieve ‘virtuele’ interactie met hun individuele belevingswereld aan te gaan.
Scriptie
‘De Vierde Krenking’; 'Hoe om te gaan met het bewustzijn van een ‘ander’, de zoektocht naar (ontwerp)oplossingen omtrent het wederzijdse onbegrip in relatie tot ‘anderen’ en de herpositionering van onze eigen dierlijke aard.' In ‘De Vierde Krenking’ introduceer ik naast onderzoek over ontwerpen en in hoeverre hierin rekening wordt gehouden met ‘anderen’ (zowel mens als dier), ook een zelf ontwikkelde ethiek; Stroom.
Visie
Op de academie hebben we het vaak gehad over 'Human Matters’, menselijke kwesties, maar ik denk dat het juist belangrijk is om te herzien wat het überhaupt betekent om (mens) te zijn. Ik wil ons bestaan relativeren, om zo op lange termijn onbedoeld speciësisme tussen mens en dier te bestrijden en mensen te laten reflecteren over hoe wij ons als ‘mens’ verhouden tot onze omgeving. De mens stelt zich over het algemeen arrogant op naar zijn omgeving, waar deze in de werkelijkheid slechts een onderdeel is van hetgeen hij probeert in te kaderen. De werkelijke realiteit is een abstracte onsamenhangende samenhang van ‘deeltjes’ en onze beleving hiervan is slechts een ononderbroken opstapeling van aannames over deze beleving.
Ik denk dat het erkennen en accepteren van de nederige, maar verbazingwekkend onoverzichtelijke aard van ons bestaan zal leiden tot oprechte empathie naar ‘anderen’ en minder onnodig angst zaaiende onzekerheid over het ‘onbekende’, we moeten ons juist meer openstellen voor het onbekende omdat deze onbevredigende abstractie ons meer zegt over onze omgeving dan de aannames waarop wij onze beleving baseren.
Doel
Ik wil mensen laten herzien wat het betekent om (mens) ‘te zijn’ door deze te relativeren aan zijn omgeving, maar ik wil deze mensen, of eigenlijk organische machines, vooral confronteren en een manier geven om te reflecteren of zelfs te laten spelen met hun eigen beleving. We lijken manische geconditioneerde primaten met honger voor luxe en zelfverheerlijking, waardoor we ons niet beseffen en/of verantwoordelijk voelen voor hoe we ‘anderen’ (in de breedste zin) op massa-schaal tergen. Zaken als speciësisme, racisme, xenofobie en enorm misgunnende ‘superieur’ geachte ideeën staan onbewust nog steeds ten grondslag van hoe velen de wereld beschouwen en zullen dus ook onze toekomst weer vormen.
Zo kijken we als Nederland grimmig terug op ons slavernij verleden, terwijl slavernij hedendaags nog steeds een groot onzichtbaar deel is van de draagkracht voor ons dagelijkse leven. Zo willen we ook onze natuur laten ‘verwilderen’ terwijl vrijwel alle natuur in Nederland door mensen is aangelegd en deze daarom soms onleefbaar blijkt voor de ‘wilde’ dieren zelf. En is deze natuur dan van de omgeving, de dieren of van de mens?
Hier moeten we in onze veranderlijke wereld enorm goed over na gaan denken en ik merk dan ook zelf, als iemand die op jonge leeftijd al is gediagnosticeerd en geconfronteerd met de grilligheid en diversiteit van het bewustzijn, hoe het beeld op bewustzijn en neurotypische of neurodiverse breinen, drastisch is veranderd in de laatste jaren terwijl we in deze verschuiving van denken de belevingswereld van dieren nog steeds niet of amper erkennen.
Ambitie
Mijn ‘Stroom’ ethiek, welke ik heb geïntroduceerd in mijn scriptie ‘De Vierde Krenking’ is zowel een reactie op het menselijke zelfbeeld als dat het een relativerende verklaring kan zijn van alles wat is. Ik wil de mens inspireren om een verrijkende gastheer te zijn voor (alles en iedereen in) zijn omgeving en te helpen met het begrijpen en accepteren van onze begrensde beleving van een magische realiteit. Ik vind dat het tijd is om met een nieuwe blik naar alle (levende) ‘dingen’ te kijken, open te staan voor ‘anderen’ en wellicht ook, oude doorvertelde antropocentrische concepten als de ‘menselijke ziel’, los te laten en te vervangen door het besef dat we allen (slechts) Stroom zijn.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 23 juni 2021
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.