Neleore van Laar

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, en dat ben jij!

 
In de ruimte staat een uitvergrote schoenendoos. De schoenendoos heeft een kijkgat, waardoor het een kijkdoos is geworden. In deze kijkdoos is een voorstelling te zien, een veld keramieken kabouters dat zich eindeloos lijkt uit te breiden door spiegelwanden. 

Alles in mijn werk heeft te maken met verhoudingen. De kijkdoos is een uitvergroting van een werkelijke schoenendoos. Om in de kijkdoos te kunnen kijken moet je jezelf verhouden tot mijn blik, deze blik bevindt zich op een hoogte van 150 centimeter. De kabouters in de kijkdoos zijn een kleine weergave van mijzelf. Ik heb mezelf laten inscannen en in 3d laten printen, waardoor de kabouters een letterlijke kopie van mijn lichaam zijn. Om de kabouters meer op kabouters te laten lijken heb ik ze ‘verkabouteriseert’. Dat wil zeggen, ik heb ze de verhoudingen gegeven die Rien Poortvliet hanteert bij zijn kabouters. 

Zowel de kijkdoos als de kabouters refereren aan mijn kindertijd. In mijn kinderjaren had ik een terugkerend verlangen. Het verlangen om ongezien in andere huizen te kunnen kijken en er deel van uit te maken. Als kind had ik het idee dat tuinkabouters dit ongestoord konden doen. Tuinkabouters worden vaak gezien als (kitscherige) tuinversiering, bijna niemand neemt ze echt serieus. Onze waarneming vertelt ons dat deze tuinkabouters keramieken of kunststof beelden zijn. Maar wat als deze keramieken beelden tot leven konden komen? 

Wat als de kabouters terugkijken?

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 22 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.