Lisa van den Brink

De gang als stadspark

Scriptie

Een moment in vertraging

Je maakt een wandeling door het bos. Kleine dingen vallen op: het geluid van een fluitende vogel, de geur van schone boslucht en zonnestralen door de bladeren. Aan het eind van de wandeling voel je je uitgerust; momenten in de natuur maken je kalm.

Onze maatschappij wordt gedreven door concurrentie en oneindige mogelijkheden. We bevinden ons in een omgeving waarin wij steeds gehaaster en onrustiger worden. We versnellen om het tempo van de maatschappij bij te houden: we lopen sneller.

Als ontwerper wil ik de ervaring van de natuur terugbrengen naar de architectuur, zodat we ook hier rust kunnen ervaren. In mijn scriptie stel ik mijzelf de vraag waarom ik vertraag in de natuur en waarom wij mensen het nodig hebben om te vertragen in de architectuur. Wat is precies de ervaring die ik ervaar als ik vertraag in de natuur en hoe breng ik die ervaring in de architectuur?

Visie

Hoe zet ik de zintuigelijke ervaring in om mensen te vertragen in de gang?

Ik en ook vele anderen leven van afspraak naar afspraak. Onze hele week staat vol gepland met leuke maar ook minder leuke afspraken. Ik ga naar school, spreek met vrienden af, ’s avonds werken, sporten, boodschappen doen, enzovoort. Tussen deze afspraken door vergeet ik een moment voor mijzelf te nemen en tot rust te komen. Ik word meegenomen in de hectiek van mijn leven. Ik verlang in deze hectische periodes naar rust en de kalmte die ik ervaar als ik vertraag. Met name komt deze vertraging voor als ik wandel door de natuur.

De natuur en sommige architectonische gebouwen geven mij rust om verder te kunnen gaan. Dit komt met name door de wandeling die ik maak in de omgeving die mij laat vertragen. Het is de zintuiglijkheid van die omgeving die dit veroorzaakt. De ritselende bladeren, de smalle en kronkelende paden, de zonnestralen die af en toe op mijn hoofd schijnt en de fluitende vogels. Deze zintuigelijke prikkels laten mij bewust worden van mijn omgeving. Ik loop langzamer.

Maar hoe zet ik dus de zintuigelijke ervaring in om mensen te vertragen in de gang?

Onze gebouwen bestaan uit functionele ruimtes, die met elkaar verbonden zijn door gangen. De gang is een doorgangsruimte waardoor we van afspraak naar afspraak gaan. We worden hierin niet geprikkeld om ons bewust te worden van onze omgeving. In mijn ontwerp spreekt de gang de zintuigen aan: het gehoor, het gezicht en het lichaam. Het gehoor wordt geprikkeld doordat er tijdens het lopen verschillende geluiden worden geactiveerd. Het gezicht wordt geprikkeld door een projectie van kleuren die meeloopt met de beweging van het lichaam. Het lichaam zelf ervaart de ruimte door de doeken die de gang versmallen en worden belicht. Dat geeft een prettige sfeer. De combinatie van alle prikkels samen in de gang zorgen voor een bewustwording.

Ik ben van mening dat als wij ons open stellen voor onze omgeving wij minder gehaast zijn.

Doel

Ik wil mensen vertragen door hen bewuster te laten worden van hun omgeving. We leven in een maatschappij die streeft naar meer. Ik ga hierbij in op de zintuigen die hierdoor de dagelijkse hectiek doorbreken. Om in een gang geprikkeld te worden door een kleurinstallatie, een geluidsinstallatie en versmallingen die die gang als een stadspark laten voelen. Dus het zien, horen en je lichaam tegenover de ruimte wordt belangrijk. Deze prikkelen jou om voor een moment langzamer te kunnen lopen en rust te nemen voor jezelf.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 12 juni 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.