Wat is jouw lievelingskleur?
De vraag ‘wat is jouw lievelingskleur?’ is een klassieker: er is geen goed of fout en iedereen snapt hem. Pomme Willemse, afgestudeerd aan de opleiding Docent Theater, trok met deze vraag de wijk Holtenbroek in Zwolle in.
In Zwolle, ergens ver weg van de binnenstad, aan de rand van de wijk Holtenbroek (ook wel bekend als The HoltenBronx), staat een flat. Daar zijn 140 huishoudens: naast elkaar, op elkaar, achter elkaar. Elk met een eigen verhaal. Wie wonen daar tussen de weilanden en de hoogbouw?
Ontmoet de Kleurrijken
Pomme Willemse, theatermaakster afgestudeerd aan Docent Theater, doet samen met cinematograaf Boris Peters een poging om de bewoners uit de flat elkaar te laten ontmoeten. Dit doen ze aan de hand van één vraag: ‘Wat is jouw lievelingskleur?’. Op basis van deze voorkeur werd acht maanden lang aan een artistieke documentaire gewerkt waar zowel de bewoners en hun verhalen als de wijk Holtenbroek centraal staan. In verschillende hoofdstukken, waar per hoofdstuk een kleur centraal staat, ontmoet je: De Kleurrijken.”
Probleemwijk, of toch niet?
Pomme over het doel van het project: “Naast de aandacht voor het artistieke gedeelte in dit project schuilt er ook een sociaal doel onder deze film, meerdere zelfs. De Zwolse wijk Holtenbroek staat bekend als een probleemwijk. Er zou veel armoede, criminaliteit en onveiligheid zijn en tegelijkertijd weinig contact, plezier en trots. Uit gesprekken met bewoners kwam een heel ander geluid naar voren. De meeste bewoners voelen zich veilig en zijn trots op hun wijk. Een van de doelen van dit project is dan ook: het imago van de wijk Holtenbroek opkrikken en een positief beeld laten zien van deze plek.”
Samen onder één dak
Minstens zo belangrijk was voor Pomme om de bewoners van de flat in contact met elkaar te laten komen. Dit idee ontstond vanuit een persoonlijke fascinatie van Pomme, die als kind een van de prenten uit Annie M.G. Schmidts Pluk van de Petteflet onder ogen kreeg. Pomme: “In deze tekening zie je de voorkant van de Petteflet en kijk je bij allerlei raampjes naar binnen. Ik werd nieuwsgierig naar wie er achter al deze ramen woonden. Welke verhalen schuilden erachter? Ook bij de flat waar dit project plaatsvond, werd ik gegrepen door het besef dat al deze mensen samen onder één dak wonen en toch nauwelijks contact met elkaar hebben. Uit angst, verlegenheid of het simpele feit dat ze elkaars talen niet begrijpen. Ik hoop met deze film een groep mensen op een onbevooroordeelde manier met elkaar in contact te laten komen. De focus ligt op overeenkomsten, want we zijn toch allemaal mensen?”
Podium voor verhalen
Pomme: “Bijkomstig aan het project is dat er een podium gegeven wordt aan mensen die normaal geen podium krijgen. Ik vind dat deze verhalen gehoor verdienen. Het besef dat deze verhalen al die tijd in die flat hebben gezeten raakt mij. Omdat ik de tijd heb genomen om deze mensen te leren kennen, ze in contact te laten komen met zowel elkaar als met een kunstvorm, hebben ze hun verhaal kunnen vertellen. Ik vind dat dit meer mag gebeuren.”
Bekijk hier de trailer van de film:
Zien hoe het er achter de schermen aan toe ging? Dat zie je hier:
