Ga naar de hoofdcontent Pijl naar rechts pictogram

Amanda animeerde een fantasiebeest (en raakte hem kwijt)

Toen Amanda van de Meent aan de bachelor Animation Design begon, had ze een aantal dingen niet verwacht. Nooit had ze gedacht dat ze over zo’n groot organisatorisch talent zou beschikken – zo groot dat ze nu zo’n beetje ‘de HR-manager van de klas’ is – maar ze had ook niet voorzien dat ze zo diep in zichzelf moest graven om mooi werk te kunnen maken. Amanda over het serieus nemen van kleinere pijnen.

Amanda animeerde een fantasiebeest (en raakte hem kwijt)

Aan het begin van dit jaar ervoer Amanda iets heftigs. Iets waardoor ze een soort rouwproces inging. “Ik voelde me eenzaam. Ik had niet het gevoel dat dit verdriet serieus werd genomen.” Misschien ook wel niet door haarzelf, terwijl ze wel iets was verloren waar ze veel kracht haalde. Eerst naar het begin. Amanda studeerde mbo Film & Animatie in Utrecht en wist daarna dat ze met animatie aan de slag wilde. “Animatie is leuk omdat je ongelimiteerde mogelijkheden hebt. Je kunt alles verzinnen en alles maken. Ik wilde nog meer over animeren leren en kwam bij ArtEZ terecht. De persoonlijke begeleiding die ze me hier zouden bieden, sprak me erg aan.” Verhalen vertellen wilde ze sowieso. “Het narratief vind ik vaak het mooist aan kunst.” 

In contact met je materiaal 

Dat het Animation Design zou worden en niet Comic Design of Illustration Design, was voor haar duidelijk. “Bij animatie heb je controle over de tijd, dat vind ik prettig. Bij een comic leest iemand op zijn eigen tempo, bij animatie kan ik bepalen of iemand lang stilstaat bij een moment of juist heel kort iets ziet.” Tijd was sowieso een belangrijk onderdeel van de opleiding. Amanda en haar klasgenoten kregen die ruimschoots om hun werk te onderzoeken. “Alles wat we wisten van animatie, moesten we loslaten en opnieuw onderzoeken. We moesten onze computers links laten liggen en je werk eerst op papier doen, of in klei, of net wat je wil. Zodat je met je handen voelt wat je aan het maken bent. Het klinkt zweverig, maar dan ben je meer in contact met je materiaal. In een computer is het vooral software en op knopjes klikken.” 

Goed naar jezelf kijken 

Dat ontdekken, voelen en onderzoeken bleef tijdens Amanda’s hele studie centraal staan. Veel van haar vakken deed ze samen met studenten Comic Design. “In het begin doe je alles samen, behalve de vakspecifieke vakken. Je volgt samen les in theorie en storytelling bijvoorbeeld. Daarnaast kregen wij nog specifiek les in animatie.” Ze leerde snel heel veel. “Niet per se veel over software, maar wel over verdieping en zelfontwikkeling.” Dat ze een soort natural born HR-manager is bijvoorbeeld. “Dat had ik nooit van mezelf gedacht”, zegt ze lachend. “In de opleiding wordt van je gevraagd om goed naar jezelf te kijken en constant te reflecteren. Dan kom je dus achter dit soort dingen.” 

‘In al jouw films gaat wel iets dood’ 

Maar het ging dieper dan dat. “In mijn eerste jaar zei een klasgenoot tegen mij: ‘In al jouw films gaat wel iets dood’. Dat was blijkbaar een fascinatie die ik heb. Mijn docenten moedigden me aan om dit te gaan onderzoeken; Wat is die fascinatie nou? Waar komt het vandaan? Dan moet je gaan graven in de krochten van je struggles. Daar vind je zware dingen, maar ook hele mooie. Als je begrijpt waar iets vandaan komt, kun je het sterker vormgeven.” 

Fantasiebeest 

En graven, dat deed Amanda in haar final. “Mijn film gaat over rouwen, het verlies van een levensovertuiging. De personages zijn metaforen van mij en mijn ervaringen. Het hoofdpersonage is een meisje dat iets van mij weg heeft. Zij rijdt op haar levensovertuiging, een enorm groot fantasiebeest. Dan ontdekt zij dat iets in die wereld heel anders is dan ze dacht en daardoor zij verliest zij het beest. Ze is plots alleen.” Haar werk gaat over die heftige gebeurtenis die Amanda begin dit jaar meemaakte: ze raakte haar christelijke geloof kwijt. “Plotseling betekende de wereld iets heel anders voor mij. Ik ben mijn religie verloren, en daarmee ook mijn wereldbeeld. De wereld zoals ik dacht dat hij was, bestond niet meer. Daarover moest ik rouwen. Ik nam het heel serieus.” Vaak wordt daar te makkelijk overheen gestapt, vindt Amanda. “Natuurlijk is bijvoorbeeld je vader verliezen veel erger, maar ook iets abstracters als een religie verliezen, mag je serieus nemen. Daar mag je over rouwen.” 

Contract bij een studio 

Amanda hoopt dat mensen iets in haar film herkennen. Het verliezen van een religie, maar ook scheidende ouders, of iets compleet anders. Het staat iedereen vrij. Net als het haar vrij staat haar toekomst in te richten zoals zij dat wil. “Mijn hoogste prioriteit is een huis kopen. Tijdens mijn studie kwam ik erachter dat gelukkig zijn met mezelf het belangrijkste is, niet per se het hebben van enorme ambities. Ik heb een mooi contract aangeboden gekregen bij Big Shots, een videoproductiebedrijf. Als ik daar aan het werk ben, kan ik misschien een huis kopen. Als ik dat werk leuk vind, blijf ik dat doen. Anders ga ik weer freelancen – dat doe ik nu ook naast school. Een aantal van mijn klasgenoten doen dat trouwens ook.” Ze kijkt wel waar het leven haar brengt. Het fantasiebeest waar ze op reed is ze kwijt, maar het volgende begint alweer aardig comfortabel te zitten. 

Meer zien? 

Net als veel van haar mede-afstudeerders aan de opleiding Animation Design, heeft Amanda ook een studentenpagina op onze finals-site. Daar zie je veel meer van haar afstudeerwerk.  

Volg Amanda 

Website 
Instagram
LinkedIn
Email