ArtEZ @ Dutch Design Week 2020

Frank Kolkman is een experimentele ontwerper die ons begrip van huidige en nabije toekomstige technologieën en hun sociaal-politieke implicaties wil uitdagen. Voor dit project deed Kolkman onderzoek naar eigendom, werkgelegenheid en onzekerheid in de deeleconomie nadat hij ontdekte dat millennials steeds meer rekenen op Airbnb-inkomsten om hun eerste huis te betalen of op Uber om hun auto te financieren.

Platformbedrijven zoals Airbnb en Uber bieden toegankelijke en flexibele manieren om (aanvullend) inkomen te verdienen, maar de afhankelijkheid van gebruikers van beoordelingen, recensies en de servicevoorwaarden van het platform creëren precaire voorwaarden om de kost te verdienen. Contra-intuïtief kunnen platforms ook de economische ongelijkheid vergroten. Omdat u eerst iets moet bezitten voordat u het kunt delen, profiteren momenteel de rijken ervan.

‘Objects for the Sharing Economy’ is een speculatief ontwerpvoorstel dat een nieuwe producttypologie biedt gericht op een meer inclusieve benadering van delen. Door tweezijdige huishoudelijke apparaten rechtstreeks in de gevels van huizen en gebouwen te monteren, konden ze van buitenaf voor anderen worden benaderd op momenten dat ze onderbenut zouden zijn - tegen betaling of gratis. Geïntegreerde internet-of-things-technologie die wordt gebruikt om de apparaten te bedienen, maakt de behoefte aan platforms overbodig, wat betekent dat eigenaren volledige controle hebben over hun eigen voorwaarden voor delen. Een gevel als oplossing voor of articulatie van onzekerheid.

In het licht van de Corona-crisis vindt de ‘Nieuwe intimiteit’ plaats in de privacy van iemands huis. De privéwoning wordt een plek waar geld kan worden verdiend en waar men minder onzeker kan worden. Om mee te werken aan het ontwerp en de productie van de prototypes nodigde Kolkman Thomas van den Bliek uit, een veelbelovende, recente afgestudeerde Product Design aan ArtEZ Arnhem met een bijzondere interesse in het ontwerpen van tastbare transacties tussen mensen en digitale (betaal) technologieën.

Klasien van de Zandschulp is een interactie-ontwerper die de functionele en analytische ontwerpmethoden van Bauhaus voor de precaire burger opnieuw heeft aangepakt. Van de Zandschulp begon haar onderzoek met de vraag: in hoeverre zijn we onzeker als we online zijn?

Het onderzoek richt zich op de automatisering van de woning, in het bijzonder de keuken, die altijd het speelveld is geweest voor functioneel ontwerp en innovatie in huishoudelijke apparaten. Zoals de Frankfürter-keuken, ontworpen om zeer functioneel en goedkoop te zijn voor sociale huisvesting. Of de Honeywell Kitchen Computer, de eerste computer waarvoor reclame werd gemaakt voor gebruik binnenshuis. Tegenwoordig nemen allerlei soorten slimme apparaten langzaam maar zeker de controle over onze huishoudens over. Deze apparaten zijn ontworpen als zeer functioneel in een netwerkomgeving, waar ze met elkaar communiceren en beslissingen nemen op basis van analyses en consumentengedrag. Hoe communiceren deze apparaten en maken we deel uit van het gesprek?

Van de Zandschulp werkte samen met creatief technoloog Mark Meeuwenoord om de installatie Hey Honey te maken - als ze maar zo goed kan koken als algoritmen kunnen verwerken; een speculatieve keukenscène met drie objecten die communiceren via echografie, onhoorbaar voor het menselijk oor. Door aan de frequentieknop te draaien kun je hun gesprek afluisteren.

Terwijl technologie kansen biedt in het project van Frank Kolkman, laat dit project zien dat iemand die gedwongen wordt om lang thuis te blijven, ook kwetsbaar kan worden door de afhankelijkheid van slimme apparaten die in onduidelijk contact staan ​​met de grote techbedrijven (de grote winnaars van de COVID-19-crisis). Er lijkt een nieuwe intimiteit met objecten te ontstaan, maar de vraag is hoe betrouwbaar de relatie met The Internet of Things is.

Het onderzoeksproject Going Circular Going Cellulose van ArtEZ Centre of Expertise Future Makers is gericht op samenwerking tussen onderzoekers, ontwerpers en bedrijven t.b.v. een meer duurzame en circulaire mode- en textielsector. Die ambitie vraagt om samenwerking tussen personen, instellingen en bedrijven die ieder een geheel eigen ‘community of practice’ kennen, een eigen taal spreken, eigen aannames, gewoonten en regels kennen. Toch moet iedereen afgestemd worden op dat gezamenlijke doel. Dat vraagt om nauwe samenwerking, zeg maar intiem, in een brede betekenis.

• Intiem in de zin dat mensen elkaar moeten vertrouwen in het delen van kennis, ervaring en ambities;
• Intiem in de zin dat men ‘dicht op elkaar’ het proces moet kunnen volgen van ideeënontwikkeling, experimenten, testen etc. om te begrijpen wat men aan het doen is.

Een duurzame mode- en textielsector bevraagt ook de relatie tussen kleding/textiel en het gebruik ervan i.r.t. ons lichamelijk doen en laten. Ook dit gaat om een andere vorm van intimiteit. Zijn we in staat om met textiel/kleding een dusdanige intieme relatie op te bouwen dat objecten niet langer ‘consumentenproducten’ in een wegwerpcultuur zijn, maar gekoesterde en langdurig onderhouden mens-object relaties?

Daarnaast onderzoekt Going Circular Going Cellulose de veranderende rol van de ontwerper m.b.t. materiaalontwikkeling in samenwerking met alle partners uit de keten, waardoor een andere vorm van ‘materiële intimiteit’ tussen ontwerper en object ontstaat. Hierbij gaat het erom, als ontwerper, dicht op het materiaal te zitten, een materiaal zelf te ontwerpen en vanuit de verschillende mogelijkheden van het materiaal te denken (i.p.v. er een mooi eindproduct van maken).

De verschillende ontwerpers in het project geven hier in hun ontwerpend onderzoek verschillende visies en mogelijke antwoorden op. De design projecten zullen gepresenteerd worden als verschillende voorbeelden van ‘material intimacy’.

ArtEZ Centre of Expertise Future Makers

ArtEZ Centre of Expertise Future Makers initiates and realizes design-driven innovation and research projects that contribute to a diverse, inclusive and sustainable society. Many projects aim to make value chains in fashion and textiles more sustainable, while also developing future scenarios through experimentation and speculative design interventions.

No School Manifesto and the No School Movement

Geen enkele school gelooft in intieme vormen van onderwijs gebaseerd op de creatieve en biografische wending tegenover de neoliberale en bureaucratische wending die het (hoger) onderwijs heeft genomen. De covid-19 pandemie heeft deze intieme band tussen de leerlingen nog kwetsbaarder gemaakt. Wij, als gemeenschap van lerenden, bestaande uit studenten, docenten en onderzoekers, hebben allemaal onze intieme ruimte voor het delen van kennis en creativiteit verloren. Met het No School Manifesto maken we een statement (in de vorm van een visuele representatie) waar No School voor staat en wat denken in mogelijke werelden in creatief onderwijs kan doen.

Het Movement-project volgt deze verhaallijn door het concept van New Intimacy in een meer concrete vorm te brengen. Lerenden en Leading Learners die deel uitmaken van de No School Movement hebben ook hun intieme ruimte van leren en creëren verloren als gevolg van de pandemische regelgeving. De DDW-ruimte zal voor hen de kans zijn om elkaar voor het eerst na maanden weer te ontmoeten en het momentum dat ze hadden verloren opnieuw te creëren. Dat doen ze in een proces van co-creatie samen met kunstenaar Thijs Rooiakers, door hun creatieve werken samen te brengen en door nieuwe intieme relaties te verkennen tussen verschillende soorten materiaal en de ruimte waarin de installatie zal worden gerealiseerd. Het creatieve proces zal het middel zijn om die verloren intieme en creatieve leerverbinding terug te vinden.

Lectoraat Kunst- en cultuureducatie (AeCT)

Het lectoraat Lectoraat Kunst- en cultuureducatie  (AeCT) is zowel een nationaal als een internationaal onderzoeksnetwerk, geïnitieerd aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten met als doel het realiseren van een ‘creatieve wending’ in het onderwijs. AeCT ontwerpt nieuwe leervormen op basis van een samenhangende creatieve theorie. Creativiteit wordt gezien als de vormende kracht in de natuur, niet beperkt tot de mensheid.

Meer informatie over het lectoraat Kunst- en cultuureducatie

In tijden van versnelling, controle en verbinding, worden de principes en voorwaarden van relaties op de meest fundamentele manieren getest. De Anti Chair Movement van Ant Eye (een collectief van Hanneke Klaver & Tosca Schift) stelt voor om de regels voor verbinding en intimiteit op nieuwe manieren vast te leggen. Door het object van zijn voorgestelde functie te bevrijden, probeert The Anti Chair Movement uit te dagen hoe we omgaan met de objecten en ruimtes om ons heen. Afwijken van controle en snelheid, naar een ruimte voor participatie en resonantie door een nieuwe vorm van betrokkenheid uit te nodigen. Als gelijken in één ruimte, opnieuw leren engageren. Welke relaties kunnen worden ondergedompeld in een nieuwe vorm van engagement en hoe zal dit van invloed zijn op hoe we leven met de objecten en ruimtes om ons heen?

De Anti Chair Movement is een protest tegen de traditionele manier van stoelen ontwerpen en de manier waarop we ernaar kijken. Stoelen zijn aangewezen als zitobjecten, maar ze kunnen op veel manieren worden gebruikt, mensen moeten de ruimte en de creativiteit vinden om zich bezig te houden.

Op YouTube zijn veel voorbeelden van verschillende functies te vinden. Mensen gebruiken stoelen als evenwichtsgereedschap, als bouwstenen voor torens, als drumstel, als voertuigen, enzovoort. De Anti Chair Movement is met name geïnspireerd door de Canadese ijsdanseres en choreograaf Shae-Lynn Bourne die danste op stoelen. De stoel werd haar partner, luisterend naar beweging en reactie. Door de stoel op een andere manier te gebruiken wordt de functie vloeiend en verandert de relatie met het object.

Het onderzoek resulteerde in een collectie van 6 verschillende dansbare stoelen die door film tot leven komen. De Anti Chair Movement is ervan overtuigd dat stoelen een weerspiegeling zijn van de manier waarop we ze behandelen. Als we met andere ogen kijken, kunnen we een langdurige en diepere relatie opbouwen met onze stoelen.

Bachelor Product Design

De bachelor Product Design verkent de dynamische en steeds veranderende aard van design en reageert of reageert op het heden. In deze steeds veranderende wereld draagt Product Design bij aan nieuwe benaderingen en opent nieuwe domeinen. De studiomethode van de afdeling maakt de samenwerking tussen student en ontwerper vruchtbaar en stelt studenten in staat te leren en te bouwen vanuit netwerken en ervaring.

Meer informatie over bachelor Product Design

Tijdens COVID-19 lijkt nabijheid ver weg. Vastgelegde routes nemen controle over onze beweging door de ruimte. Plexiglas-  en beeldschermen voelen koud aan. Alumni Eva Visch merk dat contact in de vorm van alleen zien en horen niet voldoet. Men wil de warmte en beweging voelen van de ander. Door te werken vanuit huis is ze opzoek gegaan naar zachtere manieren van afschermen. Een afscherming die geen afstand creëert maar een plek wordt voor nabijheid en aanraking.

Als ontwerpster onderzocht Eva Visch hoe ze nieuwe materialen kon ontwikkelen waarmee mensen bij elkaar kunnen zijn en tegelijkertijd fysieke afstand kunnen bewaren. De foto's van haar project tonen de intimiteit en het belang van aanraking. Eva ontwikkelde een materiaal dat flexibel is, huidskleurig, warm aanvoelt en rekt met bewegingen van knuffels of gewoon het ontmoeten van handpalmen. Bij de start van de Black Live Matters-beweging heeft ze in haar onderzoek ook de diversiteit van huidskleuren meegenomen.

Eva Visch, lichting 2020 Interieur Architectuur: "Tijdens COVID-19 lijkt nabijheid ver weg. Vastgelegde routes nemen controle over onze beweging door de ruimte. Plexiglas-  en beeldschermen voelen koud aan. Men wil elkaar niet alleen zien of horen, maar juist de warmte en beweging van de ander voelen. In mijn eindwerk zocht ik naar een meer humane manier van afschermen. Eén die met gebruikers meebeweegt en naast afscherming, dient als ontmoetingsplek voor nabijheid en aanraking". Meer informatie op de finals site van ArtEZ.  

Bachelor Interieur Architectuur

De bachelor Interieurarchitectuur besteedt veel aandacht aan de relatie tussen lichaam en ruimte en aan de verantwoordelijkheid van ontwerpers voor onze omgeving, binnen of buiten, groot of klein. Studenten onderzoeken de kennis van de ruimte en de kennis van de relatie van het lichaam tot de ruimte door het te toetsen aan de werkelijkheid.

Meer informatie over de bachelor Interieurarchitectuur

Veerkrachtig bouwen in een veranderend klimaat is een belangrijk aspect in het project van Ying-Ting Shen. Op basis van haar onderzoek naar traditionele Taiwanese Atayal-huizen ontwikkelde ze een zwaartekracht-duurzame bouwmethode. De stapelmodellen tonen het materiaalgebruik, het belang van privacy en bouwen met geheugen. Een project dat laat zien hoe afval na een overstroming of aardbeving kan worden hergebruikt voor tijdelijke huisvesting, hoe de geschiedenis van vorig leven en leven (privacy) kan worden betrokken bij nieuw en toekomstig wonen.

De aardbeving in Hualien in 2018, waar de robuuste gebouwen waarin we geloofden instortten, werd Shen's motivatie om onderzoek te doen naar traditionele Taiwanese inheemse architectuur. Tijdens het onderzoek ontdekte ze dat de Taiwanezen eenvoudige en gemakkelijk te leren constructiemethoden gebruikten om stevige gebouwen te maken. Vanwege de beperkte technologie werden er geen lijmen toegepast. Een flexibele kruising zonder lijm zorgt voor veerkracht voor het huis en maakt een duurzame bouwmethode. Bouwmaterialen zijn onbeschadigd door spijkers en lijm, waardoor ze intact kunnen blijven en hergebruikt kunnen worden na het slopen van gebouwen. Hoe kunnen we de levensduur van het materiaal voortzetten in een toestand na een ramp waarin alles vernietigd en wanordelijk is? En welke waarde kunnen we creëren in dit scenario? Shen is van plan een tijdelijk onderkomen te bouwen volgens een traditionele bouwmethode en de overblijfselen van een huis. Het proces van het reconstrueren van een schuilplaats is ook een reconstructiebehandeling voor ons geheugen. Bovendien wordt de volledigheid van de materialen door deze methode behouden, zodat de wrakstukken in de permanente behuizing kunnen worden gebruikt in plaats van naar een stortplaats te worden gebracht.

Master Interior Architecture

Build with Memory is een project vanuit de Master Interieurarchitectuur (Corpo-Real). Deze Master onderzoekt het thema 'corpo-real'. Hierin staat 'corpo' voor lichamen in de breedste zin; niet alleen het fysieke, maar ook het psychologische, digitale, spirituele, virtuele. We onderzoeken de relatie van het lichaam tot “real”, de realiteit van het hier en nu – en daar voorbij. Studenten worden opgeleid om te reageren op een constant veranderende samenleving en om te kunnen omgaan met recente en toekomstige veranderingen.

Meer informatie over de Master Interior Architecture