Yesim Saltik, 4/5, huisblogger ArtEZ Business Centre
Muziektherapie, Enschede
Vermoeidheid… een woord dat je op verschillende manieren kan interpreteren. Mentale vermoeidheid, fysieke vermoeidheid of allebei. Na het afstuderen ben ik eigenlijk bijna direct gestart met werken. Misschien had ik mijzelf geen voldoende tijd gegeven om het hele afstudeerproces te verwerken? Maar ik wilde heel graag aan de slag.
De afgelopen maanden voelde ik mij best wel erg vermoeid. Zo erg dat ik echt mijn best moest doen om wakker te blijven. Alle ontwikkelingen in mijn carrière als muziektherapeut kwamen in zo’n snel tempo, dat het zelfs voor mij lastig was om bij te houden. Het klinkt misschien een beetje ondankbaar, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Natuurlijk is het leuk als mensen je benaderen en uitnodigen voor workshops, voorlichtingen, concerten enz. Dat is ook mijn doel. Ik wil graag aandacht voor migranten met dementie. En daarvoor moet je netwerken, actief zijn op social media en af en toe fysiek aanwezig zijn. Maar het kost allemaal meer energie dan je denkt. Misschien heb ik het niet zo in de gaten gehad en onderschat, omdat ik alles vanuit mijn passie deed.
Ik zeg altijd tegen anderen dat ze rust moeten nemen als het even niet meer lukt. Maar doe ik dat zelf eigenlijk? Antwoord is heel simpel: ‘Nee, ik ga altijd door.’
En dat is mijn valkuil en leerpunt voor de komende jaren. Ik vind het lastig om nee te zeggen en om keuzes te maken, omdat ik een brede interesse heb en mijn vak erg leuk vind. Maar het is niet mogelijk om alles tegelijkertijd te doen. Het is zo belangrijk om goed te zorgen voor jezelf, vooral als je werkzaam bent als muziektherapeut.
Als je je zelf niet goed genoeg voelt of geen voldoende energie hebt, dan kun je anderen ook niet helpen.
Per februari ben ik begonnen met werken als muziektherapeut bij het Zonnehuis in Zwolle. Ik ben ontzettend blij dat ik die functie mag vervullen, omdat ik alles zelf mag opzetten. Ze hadden nooit eerder een muziektherapeut in dienst gehad. Paar weken terug moesten wij onze discipline vertegenwoordigen in een pitchvorm. Daar stond ik dan in mijn eentje.. #teammuziektherapie!
(Superlief dat er wordt gezegd dat ik het kan!)
Mijn nieuwe collega’s zijn super enthousiast over muziektherapie. Dat gaf mij weer energie. Alleen het was niet voldoende. Het is een hele grote uitdaging om een afdeling op te zetten in je eentje. Vooral als je ook bezig bent met andere projecten. Mijn energie werd steeds minder en de vermoeidheid nam toe, maar ik ging gewoon door.
Was het echt nodig om vrij te nemen? Maar alles liep zo lekker en ik wilde graag door, omdat het mij voldoening gaf.
Wat doe je in zo’n situatie? Je hebt een nieuwe baan, maar de mensen om je heen kennen je nog niet zo goed. Wat zouden zij denken als je aangeeft dat je NU AL vrij nodig hebt om bij te komen? Ik besloot om er eerlijk over te zijn. Naar mijn mening is het beter om toe te geven aan je vermoeidheid en rust te nemen in plaats van dat je half werk levert. Vooral omdat het een nieuwe functie is. Met heel veel moeite gaf ik toe en besloot ik om een week vrij te nemen. Deze keer besloot ik om in Nederland te blijven, omdat ik zelfs te moe was om rond te reizen.
Ondanks mijn vermoeidheid zijn ook andere leuke projecten op mijn pad gekomen. Voor mijn vakantie ben ik op bezoek geweest bij de Miracles of Music meeting in Emmen. Het was een gezellige middag in vorm van een interactieve presentatie. Er werd aandacht besteedt aan de inzet van muziek door mantelzorgers, het effect van muziek op onze hersenen en hoe wij muziek ervaren.
Ik heb besloten om de samenwerking aan te gaan. Dat betekent dat ik binnenkort zal deelnemen aan team Miracles of Music als muziektherapeut. Benieuwd naar wat ze allemaal doen? Check hun website www.miraclesofmusic.nl voor meer informatie.
Voor de muziektherapeuten onder ons. Hou de website in de gaten, ze zijn bezig met het organiseren van een tweede congres! Misschien geef ik toevallig wel een workshop over muziektherapie bij Turkse migranten, wie weet… (hint, hint!)
Nu we het toch over Turkse migranten hebben. Ik was uitgenodigd om een muziekactiviteit te doen met Turkse vrouwen bij Deva Zorg. Het was een gemengde groep van eerste en tweede generatie Turkse migranten. Deva Zorg biedt hen dagbesteding aan, zodat ze toch betrokken zijn bij de maatschappij en ondersteund hen in de problemen die ze ervaren. Ze hadden nooit eerder een muziekactiviteit aangeboden, dus ik was ook benieuwd hoe de groep zou reageren.
Ik begon met het eerste lied ‘Uzun Ince Bir Yoldayim’ en had direct hun aandacht te pakken. Eerst was er een korte aarzeling, maar langzamerhand werd het gezang steeds luider. Prachtig om te zien hoe muziek invloed kon hebben op de interactie en groepsdynamiek. Hoe langer we bezig waren, hoe meer de dames durfden. Langzaam namen ze de muzikale leiding over en brachten ze hun eigen repertoire in. Er werd flink gelachen en gezongen. Na afloop mocht ik niet zomaar weg, want ik had er veel energie ingestopt en was VERPLICHT om iets te eten. Probeer maar eens ‘nee’ te zeggen tegen tien Turkse vrouwen. Ik kan je verzekeren dat het niet wordt geaccepteerd totdat je op eet wat er wordt aangeboden. Dus ik ging maar akkoord, haha.
Dit was het dan weer. De volgende keer zal ik jullie weer op de hoogte stellen van de ontwikkelingen op mijn nieuwe werkplek en overige projecten. Voor nu ga ik maar eens weer bijslapen en weer mijn energie opbouwen. (credits voor mijn lieve collega Monika!)
Bye!
Ik ben afgelopen zomer afgestudeerd aan de opleiding Muziektherapie te Enschede. Ik heb een Turks-Nederlandse achtergrond en noem mezelf ook wel ‘de multiculturele muziektherapeut’. Veel mensen hebben geen idee wat ‘muziektherapie’ precies inhoudt. Daar wil ik verandering in brengen! In mijn blog zal ik laten zien wat muziektherapie betekend voor mij en hoe ik te werk ga in de praktijk. Ook deel ik andere inspirerende muzikale projecten waar ik aan deelneem.
Volg Yesim Saltik
