Fashion Design: Olivia Lottersbergers speelse benadering
- Vormgeving
- Fashion
Olivia Lottersberger, vierdejaarsstudent aan de bacheloropleiding Fashion Design in Arnhem, werkt aan haar afstudeercollectie. De bruisende Oostenrijkse nam de afgelopen vier jaar van haar studie een flinke duik in modeontwerp, en daarmee in haar zelfontdekking. Ze ontwikkelde haar eigen houding ten opzichte van mode: "just have fun with it!".
Traditie en rauw expressionisme
Olivia's docenten beschrijven haar werk als een mix van luchtige Oostenrijkse traditie en rauw expressionisme. Olivia koos aanvankelijk voor de opleiding Fashion Design vanwege de focus op mode als creatieve uitlaatklep. Ze waardeerde de balans tussen theorie en praktijk in haar opleiding: "Onderzoek is een belangrijk onderdeel, dus als je aan je ontwerpproces begint, breng je veel mee naar de naaitafel."
Afleren wat je weet
Het eerste jaar was Olivia's favoriete jaar, vanwege het experimentele component. “Het draaide allemaal om het afleren van wat we dachten te weten over mode." Die mentaliteit werd Olivia's mantra. "In het eerste jaar bestudeer je veel kunst. Daardoor leer je veel over jezelf, ook al ben je je daar niet helemaal van bewust."
Modeontwikkelingen weerspiegelen zelfontdekking
Olivia werkte monumentaler aan het begin van haar opleiding. Ze gaf de voorkeur aan meer stompe randen en blokkerige stukken, kenmerkend voor haar stevige maar liefdevolle Oostenrijkse culturele erfgoed. Naarmate de opleiding vorderde en Olivia meer heimwee kreeg, begon ze dieper in zichzelf te duiken: "Wat maakt mij, mij? Van waaruit benader ik dingen en waarom? Door dit te bevragen, onderzocht ik mijn relatie met mijn thuisland. Mijn mode-impulsen veranderden terwijl ik meer over mijzelf leerde als Oostenrijker in het buitenland. Ik raakte geïnteresseerd in traditioneel handwerk zoals kant, maar ook in silhouetten, en mijn theoretische afstudeeronderzoek richtte zich op hoe stof een silhouet positief of negatief kan vormen."
Corona en vindingrijkheid
De coronapandemie inspireerde Olivia's en daarmee ook haar modeaanpak. "Tijdens de lockdown moesten we kledingstukken maken van alles wat we konden vinden. Ik raakte geïnteresseerd in handwerk, omdat het kleinschalig is. Ik heb twee maanden non-stop gehaakt. Ik pakte elke wollen trui die ik kon vinden en maakte al het breiwerk los voor extra garen. Als het op was, ging ik naar al onze buren en vroeg ik om extra wol die hun grootouders misschien nog over hadden van het breien."
Deze vindingrijke houding beïnvloedde ook de methodes die Olivia toepaste op haar eindcollectie, die bijna volledig gemaakt is van stoffen die ze al had of tweedehands kocht. "Ik kocht zelden nieuwe stoffen, omdat ik vertrouwde op mijn eigen smaak. Voordat ik begon met naaien, keek ik naar wat ik had en besloot ik wat ik wilde maken."
"Alles is toegestaan"
Olivia hoopt dat haar eindcollectie - een mix van sculpturale stukken gemengd met experimenteel breiwerk en Oostenrijkse tradities - in de toekomst kan worden omgezet in een kledinglijn. Wat Olivia het meest hoopt te bereiken met haar eindcollectie is het brengen van toegankelijkheid en luchtigheid in mode. "Iedereen kan de collectie dragen. Je hoeft geen supermodel te zijn. Mode heeft de reputatie alleen iets te zijn voor mooie of arrogante mensen, maar het is ook heel veelzijdig en leuk. Het kan ook gewoon over spelen gaan; alles is toegestaan!"
