Irem Biters missie om inclusieve binnenhuisarchitectuur te maken
- Beeldende Kunst
- Architectuur en...
Elk jaar brengt het magazine Metropolis M een Graduation Special uit, met daarin werk van verschillende alumni die afstudeerden als beeldend kunstenaar. Irem Biter studeerde af aan de masteropleiding Interieurarchitectuur (Corpo-real) en is één van de alumni die in de special staat. Metropolis M stelde de kunstenaar de vraag: "Wat is het verhaal achter je werk?"
Langzaam schuift een vaag huiselijk tafereel over kleine witte maquettes. Ze staan hoog op de poten en worden overlappend uitgelicht door middel van kleine beamers die vreemde en toch vertrouwde beelden overbrengen. Noties van gordijnen, een verlicht balkon, lampjes, een uitzicht over de stad. Een roze licht als een zonsopkomst glijdt over een witte trap, op de kartonnen muurtjes ontvouwt zich een heel innerlijk panorama. De installatie van Irem Biter roept onbenoembare sferen op, een intuïtief thuis voelen in een onbekend huis.
Als Turkse immigrant valt Biter tussen wal en schip, ze is hier nog niet helemaal op haar plek maar in haar thuisland is ze een vreemde geworden. Met dat gegeven wilde ze iets doen, vanuit het besef dat dit voor veel mensen geldt. In de studie architectuur die ze in Turkije volgde ontdekte ze dat er weinig plek is voor gemarginaliseerde groepen. Deze groepen, denk aan immigranten en trans- of queerpersonen, zijn nog niet helemaal doorgedrongen tot de geldende normen binnen de architectuur. Irem wil daar graag aan bijdragen, ze ziet het als haar missie om inclusieve binnenhuisarchitectuur te maken, om de hiërarchie van het ontwerpproces op de schop te gooien door gebruikers ervan direct te betrekken bij het ontwerpproces, en niet pas als alles klaar en besloten is.
Voor haar afstudeerwerk ontwikkelde Biter een democratisch interieur dat de identiteit van deze tussenlanders, de inbetweeners, weerspiegelt. Met referenties aan thuis, waar de palmen waaien en de zon altijd schijnt, en kleine aanzetten tot wortels hier in het nieuwe land, regelmatige lichtval en tuttige huiselijkheid. Ze werkte samen met een groep Turkse queerpersonen. Gezamenlijk maakten ze collages die uiteindelijk de uitstraling bepaalden van het afstudeerwerk. Het is een wonderlijk tafereel, dat veel verder reikt dan sfeer alleen. Biter vindt beelden voor het onzegbare, voor een verlangen dat je graag wil vergeten en tegelijkertijd zou willen koesteren. Hoewel het ontwerp nu alleen nog in miniatuur en in virtual reality te beleven is, wil ze proberen haar project om te zetten naar een fysieke ruimte. Graag in samenwerking met andere, gemarginaliseerde groepen, zodat ze niets over het hoofd ziet en iedereen zich thuis kan voelen in haar tussenland.
Auteur: Inge Pollet, curator en dichter
