Makende speler en spelende maker
Rosa Berman, Muziektheater, Conservatorium Arnhem: “Als ik op straat loop heb ik vaak het gevoel dat ik niet alles van mezelf durf te laten zien. Bij nieuwe mensen vind ik het moeilijk om mezelf open te stellen. Soms heb ik het gevoel dat er van vrouwen wordt verwacht dat ze zacht zijn, of juist heel hard. Ik loop ertegenaan dat ik niet kan voldoen aan die verwachtingen van anderen - en van mijzelf. Aan de ene kant wil je erbij horen en aan de andere kant wil je uniek zijn. De onbalans die daartussen zit vind ik intrigerend. Hoe vertaal ik dat naar muziek en hoe kunnen we onszelf die vraag stellen? Dat is het brede onderwerp van mijn afstudeervoorstelling, waarbij ik hoop dat het niet alleen persoonlijk voor mij geldt, maar ook voor iemand anders.”
Van violist naar makende performer
“Vanaf mijn zesde speel ik viool en ik zing heel veel, maar ik houd ook enorm van theater. Die combinatie komt perfect samen in de opleiding Muziektheater. Je kunt kiezen tussen de makers- en performance-kant. Ik wilde echt mijn eigen performances leren maken; vanuit mijzelf leren op het podium staan, omdat het zo goed bij me past. Ik wil muziek, tekst én beeld een geheel laten worden en laten zien dat het niet zonder elkaar kan. Dat is een lastige zoektocht, maar die uitdaging maakt het voor mij heel erg leuk om te doen. Ik máak nu echt mijn eigen voorstelling en die gelijkwaardigheid probeer ik daarin mee te nemen.”
“We worden gestimuleerd om vanuit onszelf scenes te bedenken, performances te maken. Dat makerschap is in de laatste jaren heel erg opgekomen. We studeren dus ook echt af met onze eigen voorstelling waar we zelf de baas over zijn. daar werk je vier jaar naar toe.”
Denken en werken vanuit muziek
“Ik zit samen met drie vrouwen, in het strijkkwartet Four Frogs in the Woods. Die speelse titel komt vanuit de liefde naar vrijheid om te experimenteren. We werken veel vanuit improvisatie, klassieke muziek, jazz en alles wat daartussenin zit. Ik houd van multidisciplinaire samenwerkingen. We zijn met zijn drieën verder gegaan voor mijn finals-show en mijn twee medespelers (Anne Eding en Tania Bräcklein) zijn van de opleiding Jazz & Pop. Mijn final is een muzikale voorstelling, een bijna theatraal concert.”
“In onze klas zijn we allemaal totaal anders. Ikzelf ben niet echt digitaal ingesteld, ik heb echt een live publiek nodig en wilde graag een live performance maken. Dat gaat lukken, maar door corona moet ik wel voor minder mensen spelen.”
Waar gaat je afstudeervoorstelling over?
“Over drie vrouwen die op straat hun geld verdienen en een onbalans voelen tussen de binnen- en buitenwereld. Voor corona zijn we al begonnen met dit concept en het sloot perfect bij de tijd van nu aan. Corona zit er inmiddels ook echt in verwerkt. We zijn heel hybride bezig: we werken veel met muziek en onze eigen ervaringen. We zijn zo flexibel met zijn drieën en ik wil de show naar theaters brengen. Na mijn afstuderen ga ik theaters aanschrijven.”
Muziektheater: makende spelers en spelende makers
“Hoe kan ik mijn eigen performances maken en deel uitmaken van een performance waarbij ik zelf een makende speler ben? Eigenzinnige makers die een eigen verhaal hebben, daar werkt de opleiding naartoe. Wij zijn echt een makersopleiding waar theater en muziek samenkomen. We worden niet opgeleid tot acteur. Daar heeft ArtEZ een goede toneelschool voor. Ik heb er een tijdje over gedacht om naar het conservatorium te gaan, maar dat vond ik te veel gericht op één ding. Ik houd ook van theater. Muziektheater sloot perfect aan.
