Lot Louis Veelenturf, 1/5, huisblogger ArtEZ Business Centre
Creative Writing
Afgelopen zomer ben ik afgestudeerd aan Creative Writing zonder te doen wat ik van plan was. Ik heb geen boek geschreven of een dichtbundel uitgebracht. Ik heb een online platform opgericht, speciaal voor queer kunst en literatuur, genaamd ‘First Person’.
Het is een persoonlijk project, omdat ik als genderqueer schrijver merkte dat er niet zoveel plaatsen waren waar ik mijn werk kon publiceren zonder dat ik me voor mezelf, mijn identiteit en mijn voornaamwoorden hoefde te verantwoorden.
Momenteel ben ik bezig met het vullen/vormgeven/organiseren van het tweede nummer, dat op 30 november op het Wintertuinfestival gepresenteerd zal worden.
Onthoud: ‘Je doet het niet alleen voor jezelf’
First Person begon als een gewetensvraag. Ik had net mijn scriptie afgerond over de rol van non-binaire en transgender personages binnen Nederlandstalige fictie (lange titel, ik weet het) (die rol was trouwens nihil en deprimerend) en ik begon te twijfelen aan wat ik me als afstudeerproject had voorgesteld. Het plan was, geheel in lijn met wat ik me had voorgenomen toen ik deze studie begon, om een boek te schrijven. De lezer zou meeleven met de hoofdpersoon, die non-binair was, en zo sympathie krijgen voor mensen die zich in real life niet als man of als vrouw identificeren (zoals ik). Ik begon me echter af te vragen of één zo’n verhaal een verschil zou maken. De wereld waarin het gepubliceerd zou worden, zou me toch constant blijven vragen om uit te leggen waarom dit zo belangrijk was. Ik vroeg me af waarom ik me niet focuste op juist het veranderen van die literaire wereld, om zo een kans te creëren voor een hele groep mensen die nu niet genoeg gehoord werd. Toen ik mezelf eenmaal die vraag had gesteld, was het antwoord eigenlijk heel makkelijk: dat moest ik gaan doen.
‘Je doet het niet alleen voor jezelf’ is een zinnetje dat ik steeds herhaalde tijdens het maakproces. Het verhaal dat ik wil vertellen is groter dan dat van mij alleen (First Person is voor iedereen die zich deel voelt van de lhbtqia+ community en ook voor de mensen die zich liever niet identificeren op het gebied van gender en/of seksualiteit) en dat maakt dat ik moet blijven proberen om het zo veilig en prettig mogelijk te maken voor iedereen die met First Person verbonden is. Eerlijk gezegd vind ik dat dit voor ieder bedrijf, stichting, overheids- of onderwijsinstelling een prioriteit moet zijn en dat is ook iets wat ik naar iedere opdrachtgever en samenwerkingspartner zal uitstralen: er moet ruimte gemaakt worden om te luisteren naar ieder verhaal. Met name als dat verhaal nog niet zo vaak verteld is, of eenzijdig belicht. Het oprichten van First Person was namelijk eigenlijk een zoektocht naar een plek waar ik me thuis voelde. Een zoektocht naar een familie, zou je kunnen zeggen. Die familie heb ik gevonden en het gevoel dat die mensen me geven: het gevoel gezien en begrepen te worden, wilde ik delen.
Praktisch gezien lag het oprichten van First Person ver buiten mijn comfort zone. Ik ben gewend om korte verhalen en gedichten te schrijven, niet om begrotingen te maken, marktanalyses te doen en bedrijfsconcepten te schrijven; vooral het grote aantal e-mails dat ik ineens iedere dag moest versturen was iets waar ik erg aan moest wennen. Ik kwam opeens aan het roer te staan van een grote operatie en de enige die al die mensen (inclusief mezelf) moest motiveren was ik. Wat ik daarvan na veel vallen en opstaan heb geleerd is om het persoonlijk te houden en om mensen niet te onderschatten. Dat kreeg bij mijn afstudeerpresentatie de volgende vorm:
De website is gemaakt door mijn collega Oscar van Leest, de vormgeving van het logo en de poster op de achterkant van het zine dat we uitgeven is gedaan door Clodagh Read, mijn lief, en de lancering van First Person hield ik in WALTER books (de plek waar ik persoonlijk al jarenlang mijn (voornamelijk Engelstalige) queer content vandaan haal) en maakte ik openbaar voor iedereen die geïnteresseerd was, dus ook mensen van buiten de community.
Terwijl First Person in de eerste instantie bedoeld als voor queer kunstenaars en schrijvers, denk ik dat de publicatie van hun werk ook een verbindende werking kan hebben tussen onze community en mensen die daar niet toe behoren. (Laten we niemand onderschatten!) Daarom besloot ik daarnaast om het evenement in het Engels te doen voor niet-Nederlands sprekende geïnteresseerden en om geen entree te heffen. Deze beslissing, om alles zo toegankelijk mogelijk te maken, voer ik nog steeds door in alle beslissingen die ik maak over First Person.
Die beslissingen maak ik gelukkig niet meer alleen. Dat zou gek zijn: ik zou op een soort gatekeepers positie terechtkomen en dat kan nooit een eerlijke situatie opleveren. Ik heb nu een redactie gevormd die hopelijk alleen nog maar zal groeien in de jaren die nog komen, zodat er nog minder perspectieven uit ons gezichtsveld ontsnappen. Het komende jaar gaan we twee nummers uitbrengen en hopelijk een goeie subsidie binnenslepen voor de komende jaren.
Over de toekomst kan ik verder nog niet zoveel zeggen en daar ben ik blij om. First Person zal blijven groeien en ikzelf zal in mijn persoonlijke schrijfpraktijk hopelijk ook blijven groeien. Ik zal in ieder geval blijven schrijven, blijven optreden en blijven publiceren. Ik speel met het idee om voorlichting te gaan geven op middelbare scholen, en om workshops te ontwerpen om beeld en taal te combineren op de basisschool. Ik denk dat het goed is om, als het om ondernemen gaat, je te blijven afvragen wat je allemaal nog meer kunt, jezelf opnieuw uit te vinden, maar vooral om te kijken naar waar je hart sneller van gaat kloppen. Na het afstuderen ben jij de enige die jezelf kan motiveren en je kunt je idee alleen maar verkopen als je voor de volle 100% achter je eigen plan staat.
Als je nu begint met een nieuwe opleiding (maar eigenlijk geldt dit wat mij betreft voor iedere situatie waarin je je kunt bevinden) zou ik je willen vragen kritisch te zijn. Vraag je af of het hele verhaal wordt verteld of dat er nog een perspectief mist, en of jij een waardevolle bijdrage kunt leveren of dat je beter even stil kan zijn. En vooral: volg je intuïtie, wees kritisch op jezelf en doe iets wat je totaal niet van plan was. Misschien maak je dan kans om iets te maken dat waardevol is voor een ander en ontdek jij een community van mensen waarbij je je echt thuis voelt.
First Person is te vinden op
Lot Louis Veelenturf - Creative Wrinting ArtEZ
2019 - Last summer I graduated from the Creative Writing program without doing the things I had planned to do. I didn’t write a book or publish a poetry collection. Instead, I founded an online platform for queer art and literature, named First Person. It’s a personal project, because I noticed that as a genderqueer author, there weren’t so many places I could publish my work without having to answer for myself, my identity and my pronouns. photography Leroy Verbeet.
