Reinier Postma, 5/5, huisblogger ArtEZ Business Centre

Het afgelopen jaar zou je kunnen vergelijken met het eeuwen oude spel: ganzenbord. Een lang pad dat je bewandelt vol met hindernissen. Het verschil tussen het authentieke ganzenbord en mijn versie is dat ik bij ‘start’ niet bekend was met de hindernissen die ik onderweg zou kunnen tegen komen. Zoals vakje nummer 58. Wanneer je op dit vakje komt te staan worden al je projecten gecanceld vanwege een wereldwijd virus en moet je terug naar ‘start’. Helaas! Ik kwam op dit vakje terecht.

Ondanks dat veel van mijn plannen niet door zijn gegaan of heel anders gelopen dan ik had verwacht, heb ik ervaring opgedaan waardoor ik ben gegroeid. Zo was mijn plan om te verhuizen naar Utrecht, maar woon ik nu in de Afrikaanderwijk in Rotterdam Zuid. Wonen in deze wijk geeft me veel nieuwe inzichten.

Het plan is namelijk dat mijn woning samen met 599 andere appartementen tegen de vlakte gaat om plaats te maken voor 374 duurdere woningen. Het gentrificatieproces en het schouwspel van vertrekkende bewoners, buurtgenoten die zich niet laten wegjagen, buurtactivisme, krakers, ME’ers en ontruimingen vind ik interessant om van dichtbij mee te maken.

Ook was ik afgelopen jaar te vinden in de Wildemanbuurt in Osdorp. Dit is het gebied waar The Beach actief is. Samen met mensen en organisaties maken zij projecten die gemeenschappen versterken. Ik heb hier stage gelopen, hierdoor heb ik ervaring opgedaan met co-creatieprocessen en ook werd ik bewust van het belang van een groot en divers netwerk.

Bij The Beach leerde ik over ‘sustainist design’. Een vorm van design die gebaseerd is op waarden zoals delen, verbondenheid, lokaal, proportionaliteit en duurzaamheid. Diana Krabbendam, de oprichtster van The Beach, scheef hierover samen met Michiel Schwarz het boek ‘Sustainist design guide’. Het boek opent het gesprek over wat het betekent om een ‘sustainist designer’ te zijn en laat bestaande projecten zien die aan deze waarden voldoen. Ik kan het boek zeker aanraden voor de lezers van deze blog die geïnteresseerd zijn in social design.

Laatst heb ik op Archined een artikel gelezen over spellen die worden ingezet bij stedenbouw om de planning, participatie en ontwerp-strategieën binnen de hedendaagse stad te verbeteren. Ekim Tan heeft hierover het boek ‘Play the city’ geschreven. Het boek staat nog op mijn lijstje met boeken die ik moet lezen, maar ik ben er nu al enthousiast over. Het concept om door middel van een spel samen met betrokkenen onderzoek te doen naar complexe vraagstukken en spelenderwijs komen tot ontwerp heeft mij geïnspireerd voor de open call van RAUM.

RAUM is een stadslab in de wijk Leidsche Rijn in Utrecht, via exposities en evenementen samen met bewoners en bezoekers geven zij vorm aan het toekomstige stadsleven. De opdracht van de open call was om een installatie te ontwerpen voor de publieke ruimte die aanzet tot sociale uitwisseling tussen mensen die elkaar niet kennen en waarin de anderhalve meter afstand gehandhaafd blijft.

Samen met Erik Peters, een oud klasgenoot, die zich bezighoudt met speculative design, heb ik hieraan gewerkt en het volgende plan ingediend: Peters & Postma, Mobiel ontwerp- en adviesbureau voor sociale uitwisseling in de openbare ruimte (uit de toekomst).
Het is nog even afwachten of we worden uitgekozen om ons concept verder toe te lichten, maar onderzoek doen met behulp van spellen willen we hoe dan ook uitproberen.

Afgelopen jaar heb ik van veel makers gehoord dat het belangrijk is om te blijven werken aan projecten, ook wanneer dit in eerste instantie niet voor brood op de plank zorgt. Natuurlijk heb je geld nodig om jezelf in leven te houden. Mijn advies is zorg dat je vaste lasten laag zijn. Ga op zoek naar een goedkope woonruimte en zoek een bijbaan waarvan je kan leven. Door mijn vaste lasten laag te houden, verdien ik genoeg geld met twee dagen per week werken. Zo houd ik voldoende tijd en energie over om te besteden aan mijn projecten en weet ik zeker dat ik mijn huur kan betalen.

Ook merk ik dat ik het interessant vind en het een positief effect heeft op mijn productiviteit, wanneer ik samenwerk aan projecten. Het sparren met mensen over projecten heb ik afgelopen jaar gemist. Mijn plan is om op zoek te gaan naar makers die net zoals ik aan de slag willen gaan met maatschappelijke vraagstukken. Dit ga ik doen door op zoek te gaan naar een nieuwe werkplek in Rotterdam en mij aan te sluiten bij organisaties die ik interessant vind, zoals The Turn Club.

Sinds dat ik ben afgestudeerd heb ik al flink wat stappen vooruit gezet. Helaas, ben ik hindernissen tegenkomen en is niet alles zo gegaan als ik had verwacht. Niet getreurd de projecten die dit jaar niet door konden gaan worden verschoven naar volgend jaar. De agenda voor 2021 begint al vol te raken.

Komend jaar blijf ik bezig, ga ik niet bij de pakken neerzitten, ga ik op zoek naar nieuwe uitdagingen. Kortom ik blijf doorgooien met mijn dobbelstenen, wandel rustig in ganzenpas verder, laat me niet het veld uit slaan door de hindernissen die ik tegenkom op mijn pad. Ik heb er vertrouwen in dat ook ik uiteindelijk terecht kom op nummer 63, de eindbestemming.