Reinier Postma, 3/5, huisblogger ArtEZ Business Centre

Mijn leven na AKI ArtEZ kun je het beste vergelijken met een doorsnee aflevering ‘Ik vertrek’. Vaak begint zo’n aflevering met een emotioneel afscheid, maar de deelnemers staan ook te popelen om te vertrekken en te beginnen aan een avontuur waar ze al jaren naartoe hebben geleefd. Eenmaal aangekomen op bestemming, sijpelt de werkelijkheid langzaam binnen. Het valt nog niet mee. Geld wat opraakt, leven in een bouwval, heimwee, stress en vele andere tegenslagen. Vaak is dit het moment dat de meeste kandidaten de handdoek in de ring gooien, je hebt ook doorzetters. Deze mensen werken hard, geven niet op, proberen onder alle omstandigheden positief te blijven en het beste ervan te maken. Stapje voor stapje begint hun droom langzaam werkelijkheid te worden. 

Doorzetters

Ik probeer deze doorzetters mentaliteit na te streven. Ik blijf bezig, werk hard en probeer alles zo positief mogelijk te bekijken. Begin dit jaar bijvoorbeeld reageerde ik op een open call van de Gemeente Leeuwarden. Helaas heb ik voor dit project destijds geen subsidie gekregen, maar kwam ik via deze open call wel in contact met een opbouwwerker van de Gemeente Leeuwarden, waarmee ik een goed gesprek heb gehad. Hier zou in de toekomst nog wel eens een opdracht uit kunnen ontstaan. De laatste tijd heb ik veel gesprekken gevoerd met mensen over mijn werk en schroom ik niet om te netwerken. Daarnaast heb ik contact gezocht met ontwerpers en kunstenaars die mij inspireren en die zich ook bezighouden met sociale projecten. Zo heb ik een biertje gedronken met Ruben Abels, mede-oprichter van DesignArbeid en heb ik een koffie gedronken met Rik Moonen, oprichter van Stadstrainers. Deze gesprekken vind ik inspirerend, daarnaast doe ik kennis op van hun werkwijze en krijg ik nieuwe inzichten in hoe ik geld kan gaan verdienen met het werk wat ik doe.

Inmiddels ben ik meer dan een halfjaar afgestudeerd en heb eindelijk weer een beetje rust in mijn hoofd. Ik heb een bijbaan waarmee ik mijn vaste lasten kan betalen, voorlopig hoef ik mijn huis nog niet uit en probeer zoveel mogelijk tijd door te brengen op mijn werkplek in Utrecht. De rust in mijn hoofd geeft me ruimte om weer creatief te kunnen zijn en plannen te maken voor een nieuw project. De vorige keer heb ik verteld dat ik verder wil gaan met mijn afstudeerproject ‘Alles voor de kunst!’, daarentegen voel ik nu meer de behoefte om een gloednieuw project te starten. Wat dit precies voor project zal zijn, gaan jullie ongetwijfeld in de volgende blog lezen.

Naast al die gesprekken die ik heb gevoerd met mensen en het plan om een nieuw project te starten, heb ik ook concrete plannen. In april ga ik samen met twee oud-klasgenoten het tekenproject ‘De Jonge Lootsman’ begeleiden, op een middelbare school in Harlingen. Twee weken zullen wij ons tussen brugklassers begeven en samen met hen toewerken naar een expositie, waarbij ook gerenommeerde kunstenaars betrokken zijn. Wie deze kunstenaars zijn kan ik nog niet vertellen, maar ik kan wel verklappen dat ze allemaal op hun eigen manier bezig zijn met tekenen.

Creative communities

Daarnaast starten we vanuit Creative Tinkers vanaf maart met de nieuwe leergang Creative Communities. Binnen deze leergang bied ik de deelnemers inzichten in hoe ze met hun eigen vakgebied creativiteit kunnen inzetten in de wijk. Dit doe ik door een presentatie te geven over social design, met deelnemers oplossingen zoeken voor problemen waar ze in praktijk tegen aan lopen en te gaan experimenteren in de wijk.

Ook kan ik verder met het project in het appartementencomplex in Amsterdam Slotervaart, waarover ik in mijn eerste blog hebt verteld. In eerste instantie zijn wij ingeschakeld door de woningcoöperatie om de gangen in het appartementencomplex anders vorm te geven. De gangen zouden door de bewoners als onprettig worden ervaren. Bij zo’n opdracht vind ik het van belang om goed te luisteren naar de behoeftes van de bewoners. Daarnaast moeten bewoners eigenaarschap voelen en is voor mij het proces het belangrijkst. Zo kwamen we er al snel achter, dat veel bewoners niet zaten te wachten op een muurschildering of iets dergelijks. De rust in de gangen werd juist omarmd, echter missen veel bewoners wel kleur in de gangen. In samenwerking met de bewoners gaan we de komende periode onze mouwen opstropen en zullen we de gangen van kleur voorzien. In mijn volgende blog hoop ik hier foto’s van te kunnen laten zien.

Wanneer je begint aan een avontuur, zal het nooit vanzelf gaan. Je krijgt te maken met tegenslagen, maar zolang je hard blijft werken, blijft experimenteren, nieuwsgierig en ondanks teleurstellingen positief blijft, heb ik er vertrouwen in dat stapje voor stapje je droom langzaam werkelijkheid gaat worden.