naar verhaaloverzicht
9 januari 2025
Kruidkoek: "Stiekem geloven we dat Japan een geschikte plek is voor onze muziek"
We kunnen de heren, in dit geval Bram en Nick, wel vragen om hun muziek te omschrijven, maar de kroniek op hun website vat dat prima samen: ‘Met een eigen obscure mix van jazz, rock, een zelfgeknutselde lichtshow en een flinke dosis improvisatie en humor is ieder optreden weer een verrassing, niet in de laatste plaats voor de band zelf”. Bram: “Kortom: we kunnen alles van onszelf erin kwijt.” Wie de naam Kruidkoek heeft bedacht? Hij lacht. “Volgens mij Reindert, toen we in de kroeg zaten.”
Uitlaatklep
Eigenlijk vallen ze met hun vierkoppige band qua stijl nét een beetje tussen wal en schip. “Soms wil een rockfestival ons niet boeken omdat ze denken: te veel jazz. Terwijl een jazzfestival onze muziek weer te hard vindt”, legt Nick uit. “Wat dat betreft maken we het onszelf niet gemakkelijk. Maar we blijven onze eigen weg volgen.” Beiden leven fulltime van de muziek en houden zich naast de band ook met andere muziekprojecten bezig. “Maar toch is Kruidkoek wel het meest steady”, legt Bram uit. “De tijd die we eraan kwijt zijn is vaak geclusterd in bepaalde periodes. Een periode van optreden, korte tours, een albumopname etc. Dat is fijn voor onze agenda’s, want je weet precies wat er gaat komen.”
Naast losse optredens zijn er jaarlijks ook een paar vaste evenementen waar Kruidkoek standaard voor wordt geboekt. “Binnenkort gaan we met dichter en schrijver Joost Oomen werken aan een theatervoorstelling”, vertelt Nick. “En met onze kindervoorstelling reizen we langs basisscholen en staan we in Hedon en het Burgerweeshuis.”
School langer open
De vier heren leerden elkaar kennen op ArtEZ en besloten om in de tweede helft van de opleiding samen een band te starten. Bram: “Het conservatorium in Zwolle is natuurlijk een vrij kleine school waar iedereen elkaar kent, dus het begon een beetje als een praktisch experiment. Ik zat bij Reindert en Tijmen in de klas en Nick was natuurlijk de leukste saxofonist die daar rondliep” Nick: “ Klopt. Het mooie aan een bandje hebben op school, is dat het in het begin nog niet zoveel hoeft te zijn.” De twee prijzen de manier waarop ze door ArtEZ werden ondersteund in hun weg naar boven. “We mochten bijvoorbeeld docenten aandragen voor een masterclass en soms bleef de school wat langer open omdat wij nog niet iets moesten afmaken”, herinnert Bram zich. “Alles om onze ontwikkeling te stimuleren. Ik moet wel zeggen dat we het stukje ondernemerschap zelf hebben moeten uitvogelen, maar ik hoor van studenten dat dat inmiddels veranderd is.”
We hebben succes met iets dat we zélf willen maken, en dat is heel tof. Bijna concessieloos staan we er toch al tien jaar”
Of ze elkaar na tien jaar Kruidkoek nog steeds niet zat zijn? Nick lacht. “Compleet. Nee zonder gein, van samen spelen krijgen we bergen energie. Alle vier kunnen we iets in Kruidkoek kwijt wat we nergens anders kwijt kunnen. Het is er nog steeds, die magie. En dat is ook voelbaar en zichtbaar voor het publiek.” Als die magie er niet meer is, dan moet je stoppen, vult Bram aan. “Maar dat is nog lang niet aan de orde. Vooral in het begin is het natuurlijk niet vanzelfsprekend dat je heel veel tijd en energie stopt in een band waarvan je nog niet precies weet wat het wordt.
We hebben periodes gekend waarin er wat minder gebeurde en veel dingen zijn ook niet gelukt, maar langzaam kwamen er wat succesjes die je laten voelen dat het kan. Zeg ik het zo goed, Nick?” Nick: “Prima. Kijk, vergelijk je ons met een band die voor 30.000 man staat op te treden, dan denk je misschien: waar hebben jullie het over? Maar wij zijn wel een stukje meer trots op wat we muzikaal gezien neerzetten. We hebben succes met iets dat we zélf willen maken, en dat is heel tof. Bijna concessieloos staan we er toch al tien jaar.”
Doorbreken in Japan
Of de twee nog een wijs advies hebben voor (toekomstige) muziekstudenten? Bram: “Het klinkt misschien gek, maar heb altijd vertrouwen gehad in mijn eigen ondernemerschap. Ik ben nooit bang geweest dat ik geen werk zou krijgen. Dus dat zou ik ook willen meegeven aan andere muzikanten: vertrouw op jezelf. Wel een dooddoener hé.” “Ik zou zeggen: denk niet te veel vooruit”, adviseert Nick. “Zelf keek ik ook nooit verder dan een half jaar, en eigenlijk doe ik dat nog steeds niet. Maak vooral plezier en blijf dichtbij jezelf.”
Vraag je hen naar hun allergrootste muzikale ambitie, dan is het voet aan de grond krijgen in Japan. “Nick gaat daar straks op vakantie en begint dan alvast een beetje te lobbyen”, grapt Bram. “Flyers uitdelen en zo.” Stiekem geloven ze dat Japan een geschikte plek is voor hun muziek. “Veel van wat daar succesvol is, heeft raakvlakken met de stijl van Kruidkoek. Ik denk ook oprecht dat het ergens in de komende jaren gaat gebeuren.” Nick: “Jazzmuzikanten worden daar soms behandeld als rocksterren. Dat spreek ons wel aan.”
