Lois Barendse

Zie je me nu?

De rol van vrouwen in de kunstwereld heeft mij altijd geïntrigeerd en tegelijkertijd gefrustreerd. Vroeger, maar ook nu nog steeds, werden vrouwen in kunst gebruikt als ‘passief object’ door mannen. Ze werden vaak naakt afgebeeld en mannen maakten er hun carrière mee. Kunst werd destijds grotendeels een creatie van de man, voor de man.

Over dit gegeven gaat mijn eindwerk. In 'Zie je me nu?' heb ik, als vrouw, vier vrouwen naakt gefotografeerd. Deze beelden zijn geïnspireerd op klassieke schilderijen van mannelijke kunstenaars, waarin een naakte vrouw centraal staat. De schilderijen worden (in meer en mindere mate) beschouwd voorbeelden van de 'male gaze' – een term die inhoudt dat we kijken naar een schilderij vanuit een mannelijk perspectief.

Hoewel de naaktheid van vrouwen in schilderijen in musea vaak als normaal wordt beschouwd, bestaat er een significant verschil tussen de representatie van vrouwelijke naaktheid in de kunst en de realiteit van naaktheid in onze samenleving. Ik wil aandacht besteden aan de vrouwen zelf en dat het niet als schokkend moet worden gezien wanneer we vrouwen in het echt naakt zien, in plaats van alleen op schilderijen. Vrouwen moeten hun eigen naaktheid kunnen claimen en de baas zijn over hun eigen lichaam, in plaats van afhankelijk te zijn van de man.

Mijn doel is voornamelijk om bewustwording te vergroten over de dubbele standaard met betrekking tot naaktheid in de kunst versus de echte wereld, en hoe dit bijdraagt aan genderongelijkheid.