“We spelen op een externe locatie: de Stingerbol in Ede. Een locatie doet iets wezenlijks met je voorstelling, en ik wilde iets maken dat niet past in een zogenoemde black box of een theaterzaal. Door de bolling van dit gebouw heeft de akoestiek een bijzonder en eigen karakter, en daar ga ik mee werken. Met een achtkoppig koor gaat het publiek licht klassieke muziek horen, stille intermezzo’s ervaren en fysiek theater zien. Er wordt in de voorstelling niet gesproken", legt Meike uit. "Vroeger was dit gebouw een trainingslocatie van Defensie, en werden hier virtuele schietoefeningen gedaan. In eerste instantie dus niet bedoeld voor theater, maar het is een hele bijzondere plek om een voorstelling in te maken. En misschien door de geschiedenis juist nog meer.”
De stukken die ik heb (om)geschreven voor het koor, en de akoestiek van het gebouw, moeten het publiek straks een immersieve ervaring geven. Een theatrale uitdaging die gaat over het omarmen van je ware gevoelens en een uitnodiging om het onbekende in te stappen.”
Varen op het Grensgebied
"De titel die ik heb gekozen voor mijn voorstelling heeft meerdere lagen. Na het lezen over het conceptuele kunstwerk van Bas Jan Ader, genaamd 'In Search of the Miraculous', was ik enorm geïntrigeerd door het verhaal. Hij maakte een grote reis op een kleine zeilboot en verdween uiteindelijk op zee, zoekende naar ‘het wonderbaarlijke’. Achteraf gezien is het lezen over dit werk een van de eerste inspiraties geweest om met thema’s zoals sublimiteit en angst te werken. Hij nam een groot risico door op zoek te gaan naar een wonderbaarlijke ervaring. Ik herkende aspecten van dit verhaal in mijzelf. Het is iets dat ook past bij mijn eigen houding ten opzichte van het leven. Ik beleef het op een vrij open, grootse en kwetsbare manier en het nemen van risico’s en mezelf blijven bevragen is hier een onderdeel van.
De metafoor van het zeilen op zee raakt voor mij die essentie. Je leven is als reizen door een soort niemandsland tussen de oppervlakte en de lucht, en je voelt en ziet niet meteen waar je heen gaat. Alles om je heen is alleen maar zee en diepte, en ik wil dat omarmen. Zo zijn er vele metaforische grensgebieden om op te zeilen, zoals die tussen wat je bekend en onbekend is of leven en dood. En wat daar dan weer tegenover staat is de vraag ‘waarom kunnen dingen zo existentieel voelen?’. Wat onlosmakelijk ook onderdeel is van dit proces.
De titel is ook een doorkijkje naar mijn toekomst, want na het afstuderen ga ik zelf een grote reis maken op een driemaster zeilschip.
Zowel de titel als de voorstelling reflecteren op de filosofie van het sublieme: iets dat verwijst naar ‘onbevattelijk groots. De ervaring die je als mens kan hebben tegenover de geweldige wilde natuur, de natuur die kan overmeesteren. Een gevoel van nietigheid én verwondering’. Het zijn voor mij thema’s die enorm inspirerend zijn en tot de verbeelding spreken, en waar ik dus ook iets mee wilde maken. De stukken die ik heb (om)geschreven voor het koor, en de akoestiek van het gebouw, moeten het publiek straks ook zo’n immersieve ervaring geven. Een theatrale uitdaging die gaat over het omarmen van je ware gevoelens en een uitnodiging om het onbekende in te stappen.”
Terugkijken op de opleiding Muziektheater
"Ik vond het persoonlijk echt een grote uitdaging, deze opleiding. Op het podium staan kan enorm kwetsbaar zijn. Het is zoiets persoonlijks, en je maakt het openbaar. Dat mijn kunstenaarschap deze vorm van muziektheater heeft aangenomen, kwam met vele pieken en dalen. Nu ik al een beetje kan terugkijken, heeft de opleiding mij vooral ontwikkeling en richting gebracht, zowel op persoonlijk als artistiek vlak. Ik weet nu beter wie ik ben, wat ik interessant vind en wat ik wil vertellen als maker. Mijn afstudeervoorstelling is wat daaruit is voorgekomen.”
Meer informatie over de bachelor Muziektheater
