Het systeem hacken
"Er was eens een havik die wilde schommelen, maar dat lukte niet omdat zijn vleugels in de weg zaten. Op een dag besloot de havik om zijn vleugels af te snijden. Nu kan de havik wel schommelen.”
Dit verhaal is opgedragen aan alle artist educators en studenten die blindelings vertrouwen op het onderwijssysteem waar ze in zitten en uiteindelijk hun eigen wil, dromen en zichzelf verliezen.
"Met mijn nieuwste project heb ik geprobeerd het systeem waarin ik me bevind te hacken. Terwijl ik aan een project werkte, realiseerde ik me dat projecten in het heden gepland worden zodat ze in de toekomst opgeleverd kunnen worden. Toen ik ging verkennen of ik mijn afstudeerproject naar de toekomst zou projecteren, besloot ik het verleden naar het heden te projecteren. Kun je over een 'project' spreken als het pas als project gezien wordt als het klaar is? Door deze vraag kwam ik op het idee om terug te kijken op mijn jaar als student bij iMAE. Wat was mijn onbekende en onbewuste project? Toen ik deze vraag probeerde te beantwoorden, kwamen er fantastische momenten van interactie naar boven. Momenten waarbij ik het gevoel had wezenlijk contact te hebben met anderen. Momenten waarop ik een verschuiving zie en voel, waar een opening ontstaat, waar een nieuw perspectief zich aanreikt. Terugdenkend aan deze momenten, zie ik mezelf onderzoeken hoe het is om een artist educator in de praktijk te zijn.”
"Ik zie mezelf een houding van een artist educator aannemen, als een manier van zijn en van leven (samen) met anderen. Al deze momenten maken deel uit van mijn proces en dit proces is vastgelegd in mijn dagboeken. Mag mijn proces mijn project zijn? Mogen mijn kunst mijn proces zijn?”
