Mei-yun Boswinkel

Mei-yun Boswinkel (2003) zoekt verhalen in de fysieke en digitale wereld, met oog voor vorm en materialiteit, en wisselt daarbij af tussen proza en non-fictie. Eerder publiceerde ze in de Revisor, Hard//Hoofd en Kluger Hans. Ze nam deel aan het Das Mag Zomerkamp en de schrijfresidentie van deBuren.

Hazenjong

Een klein dorp aan de rand van Nederland organiseert jaarlijks een bijzonder ritueel om de lente in te luiden. Deze keer gaat de hoofdrol naar de geadopteerde Ming, tot afgrijzen van zijn oudere zus Daan. Hij beschouwt het als een eer, zij als een benarde opgave. Toch sluiten ze een pact om zijn deelname geheim te houden voor hun afkeurende ouders.Terwijl de dag van het ritueel nadert, komen de onderlinge verhoudingen binnen het adoptiegezin op scherp te staan. 

Hazenjong is een verhaal over waarneming en identiteit. Over opgroeien in een omgeving die bepaalt wie je mag zijn.

Fragment:

Het was zo makkelijk geweest toen ze nog kinderen waren. Hij had naar haar opgekeken en zij had hem met gemak haar wil kunnen opleggen. Ming had nog steeds dezelfde bolle wangen, het ronde gezicht. Het litteken was zo goed als verdwenen. Alleen aan zijn scheve neus kon je nog zien dat hij een schisis had gehad. Ze herinnerde zich hoe ze hem hadden opgehaald met het vliegtuig, hoe zowel de familie van vaders- als moederskant in de aankomsthal van Schiphol stond te wachten met ballonnen, en hoe zij de buggy had mogen duwen waarin hij had gezeten, dik ingepakt in een witte pufferjas die het kindertehuis hem had meegegeven. Hoe hij op een zeker moment angstig haar gezicht had gezocht. Een gezicht dat hij pas twee weken kende, maar te midden van zoveel vreemde mensen ietsjes minder vreemd was geweest. 
Het was alsof ze een reeks frames in een timelapse had gemist. Ergens kon het gewoon niet kloppen. Dát jongetje was inmiddels uitgegroeid tot een ondoorgrondelijk wezen in een Calvin Klein-boxershort.

This page was last updated on June 9, 2025