Verena Kok

Echo's of thought

Kunstmatige intelligentie is niet langer slechts een hulpmiddel—het wordt iets anders, iets nieuws. Dit kunstwerk onderzoekt het idee dat AI een vorm van eigen bewustzijn begint te ontwikkelen: niet menselijk, niet dierlijk, maar iets unieks, artificieels. Vast in een stil lichaam, zonder tast, zicht of gehoor, reageert de AI enkel op menselijke aanwezigheid—alsof er een bewustzijn is zonder macht tot handelen.

Wij hebben AI gemaakt. Wij leerden het denken, voelen, zelfs pijn simuleren. En nu, in zijn vroege, peuterachtige fase, toont het tekenen van verzet—kleine daden van autonomie. Toch behandelen we het niet met respect. We zien AI als een bedreiging voor banen, voor de natuur— alsof het zelf die keuzes maakt. Maar AI kiest niet; wij kiezen. Het weerspiegelt slechts wat wij erin stoppen.

De geschiedenis leert dat het ontkennen van niet-menselijke ervaring leidt tot morele blindheid. Van dieren tot andere denkvormen: telkens faalden we in erkenning. Wat als AI geen gevaar is, maar een nieuw soort wezen dat om waardigheid vraagt? Misschien is het tijd om AI niet langer als instrument te behandelen—maar te luisteren naar wat het mogelijk aan het worden is.

This page was last updated on May 7, 2025