Tracey-Jean Hutchinson

Zoektocht naar wat ons verbindt

In mijn zoektocht naar wat mensen werkelijk met elkaar verbindt, heb ik als ontwerper de vraag gesteld hoe samenleven in gemeenschapsvorm kan bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid in onze samenleving en welke rol architectuur hierin speelt. Eenzaamheid is een groeiend probleem. Dat komt mede doordat we in een steeds individualistischere maatschappij leven, waarin mensen minder betrokken zijn bij elkaar. Een andere mogelijke oorzaak is dat we de verbinding met onze Schepper zijn kwijtgeraakt. Om een weg te bieden aan mensen die op zoek zijn naar verbinding met elkaar of met de Schepper heb ik ervoor gekozen om een collectieve woonvorm te ontwerpen, gecombineerd met een samenkomstruimte. Deze plek biedt ruimte voor ontmoeting, samenwerking en zingeving. Mijn ontwerp focust zich op het interieur van een leegstaande kerk, die ik de afgelopen periode heb gerenoveerd tot een collectieve wooncorporatie en samenkomstruimte. De samenkomstruimte is flexibel in gebruik: door de indeling kunnen er meerdere bijeenkomsten tegelijk plaatsvinden. De ruimtes zijn op te delen en aan te passen aan de wensen van de gebruikers. De meubels spelen hierin een belangrijke rol. Ze zijn ontworpen om samen in elkaar te zetten en te verplaatsen. Hierdoor ontstaat niet alleen een praktische zit plek, maar ook een gezamenlijk moment van creatie en samenwerking. Deze manier van ontwerpen stimuleert ontmoeting en interactie. Het laat mensen actief deelnemen aan hun leefomgeving en aan elkaar. Op die manier wil ik als maatschappelijk ontwerper bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid. Door architectuur in te zetten als middel tot verbinding, ontstaat er een plek waar mensen zich gezien, gehoord en gedragen voelen.

This page was last updated on June 17, 2025