Megan van Delden

In een wereld waarin we uren achter een scherm zitten raakt de connectie met ons lichaam op de achtergrond. We denken, plannen en analyseren en vergeten te bewegen. In de huidige samenleving zijn we vervreemd van ons lichaam; we zitten vooral in ons hoofd. De balans en wisselwerking tussen lichaam en geest bevorderen ons welzijn.

Als danser, gebruik ik beweging om mijn lichaam-geest verbinding te onderhouden. Ons lichaam is een medium waar we de ruimte mee kunnen ervaren. Als ik dans sta ik volledig in mijn lichamelijkheid. Ik ben dan bewust van al mijn ledematen en spieren, en welke positie ze innemen. Doormiddel van beweging, aanspanning of ontspanning ervaar ik niet alleen mijn lichaam maar ook de ruimte eromheen. 

 Drie principes staan centraal in het lichaamsbesef bij dansers:

• bewustzijn van lichaamshouding en beweging
• lichaamsperceptie
• de interactie tussen lichaam, ruimte en anderen. 

Door dans en deze principes te combineren met ruimtes waar we dagelijks in bevinden, wil ik mensen dezelfde balans willen laten ervaren. Iedereen kan namelijk baat hebben bij een bewuster lichaamsbesef, vooral in ruimtes waar beweging vaak wordt beperkt, zoals kantoren.

Met The Choreography of Workscapes Through Bodies ontwerp ik een paviljoen dat deze principes vertaalt naar een flexibele werk hub. Hier wordt een nieuwe werkvorm uitgevoerd waardoor de gebruikelijke kantoorruimte wordt bevraagd. Deze ‘werklandschappen’ vormen stuk voor stuk een choreografische uitnodiging: een sequentie van ritmes, doorlooproutes en wisselende aandachtspunten.

Door bewegingselementen zoals draai- en schuifwanden en werkplekken die verplaatsbaar zijn in de ruimte te plaatsen ontstaat een dynamische ruimte. De gebruiker reageert daarop waardoor alledaagse patronen worden verbroken. De ruimte schetst een beweging en de lichamen herschrijven die door hun aanwezigheid en aanraking: zo ontstaat een wederkerige choreografie.

Wanneer de gebruiker bewegingen maakt wordt die zich bewust van diens eigen lichamelijkheid. De details zijn zo ontworpen dat de gebruiker ook meer focust op de kleine bewegingen, zoals een handgreep waar de handpalm precies inpast waardoor een duw- of trek-beweging aanzet.

Mijn doel is een ruimtes te ontwerpen waarin lichaam en geest samenwerken. Door dans als tegenwicht te gebruiken tegen de verstoorde balans van lichaam en geest ontstaan ruimtes die niet alleen voor onze geest bestemd zijn, maar waar ons lichaam ook een rol in speelt.

This page was last updated on June 15, 2025