Bo Scholten

Kapel voor de rouw

Leven wij in een tijd waarin we nog echt mogen of kunnen rouwen?
Of heeft efficiëntie en snelheid de overhand genomen?
Deze vraag houdt mij steeds meer bezig.

Efficiëntie kan zeker voordelen bieden: het maakt ons leven op veel vlakken makkelijker. Maar moeten we toestaan dat het ons hele bestaan beïnvloedt? Wat mij betreft niet. Er zijn momenten in het leven die tijd en aandacht verdienen, momenten die we in rust en met bewustzijn moeten kunnen ervaren. Voor mij is het rouwproces daar één van. Rouw laat zich niet afdwingen of sturen; het is voor iedereen anders. Geen enkel proces verloopt hetzelfde.

Voor mijn scriptie heb ik onderzoek gedaan naar verwondering en de invloed van onze maatschappij op hoe wij de wereld ervaren. Daaruit kwam duidelijk naar voren dat onze ervaringen steeds vaker gestuurd worden door de rede of door het verstand, en steeds minder door gevoel. We leven in een maatschappij waarin snelheid, efficiëntie, productiviteit en technologie centraal staan. Die zorgen ervoor dat we steeds minder tijd nemen om stil te staan bij onze omgeving en bij onszelf. We voelen ons steeds minder verbonden en raken daardoor onze wortels kwijt.

Verwondering is voor mij het bewust ervaren van de wereld zoals die is en hoe zij zich aan ons toont. Zij betekent dat we onszelf vragen durven stellen, dat we openstaan voor de mogelijkheid dat dingen ook anders kunnen zijn. Ze vraagt om een open blik zonder dat wij onszelf afsluiten. Verwondering is een constante wisselwerking tussen ons en de wereld waarin wij leven.

Binnen mijn ontwerp staat het ritueel van rouw centraal en de tijd die daarvoor nodig is. Het Wooldsveen is de locatie van mijn ontwerp: een plek waar de rust als een deken over je heen valt. Door de routing door het veengebied word je uitgenodigd om te vertragen en je bewust te worden van je lichaam en gevoel.

Bij de kapel heb ik gewerkt met het idee van de ‘blijvende afdruk’: een negatief van de omgeving, door te werken met materialen uit de omgeving. Dit staat symbool voor de afdruk die een dierbare heeft achtergelaten een afdruk die nooit verdwijnt. Het is een plek waar tijd mag bestaan, en rouw ruimte krijgt.

This page was last updated on June 15, 2025