Letitia Evers

Mijn film “Zo vader, zo dochter.” gaat over mijn persoonlijke ervaring als jonge mantelzorger. Hierbij ligt de focus op het zorgen: Als mantelzorger zorg ik niet alleen fysiek voor hem, maar maak ik me ook constant zorgen om hem.

Mijn vader woont al bijna tien jaar in een verzorgingshuis nadat hij niet meer kon revalideren van een herseninfarct. Mijn moeder was tot 2020 zijn mantelzorger, waarna ik het overnam tijdens de lockdown. Ik was toen niet bewust van de term “jonge mantelzorger”, ik was overtuigd dat het mijn plicht als dochter was om voor hem te zorgen. Hoewel ik uit liefde voor hem zorg, had ik altijd al wel het gevoel dat dit niet ‘normaal’ was. Ik voelde me alleen in deze ervaring, een kind dat voor een ouder zorgt in plaats van andersom.

Uiteindelijk vond ik in 2023 de benaming voor mijn situatie: Ik ben een jonge mantelzorger. Door mijn onderzoek heb ik mensen ontmoet die net zoals ik voor een naaste zorgen. Er was gelijk een gevoel van verbinding die ik eerder niet kon vinden. Met mijn film hoop ik meer aandacht te geven aan de jonge mantelzorgers die zich niet gezien, gehoord of begrepen voelen.

This page was last updated on June 20, 2024