Fieke Noordeman

Stages

• Het Theaterschip, Deventer; theaterlessen gegeven aan verschillende groepen in de leeftijd van 9 tot 17 jaar.
• Regieassistentie bij de VO-voorstelling “Wat Doe Jij?”.
  Productionele ondersteuning tijdens het exchange-weekend met theatergroepen uit Tsjechië en Slovenië.
• MBO Theaterschool, Rotterdam; projectweken geleid voor het excellentiejaar, over docentschap en muziektheater.
• Belfast, Noord-Ierland; ik heb twee maanden in Belfast gewoond en met tieners gewerkt aan symbool, structuur en symmetrie. Daarnaast met een gemengde katholieke/protestantse vrouwengroep workshops gemaakt en gegeven over de rol van de vrouw in Belfast.
• Beeld en Geluid, Hilversum; interdisciplinaire stage (in samenwerking met artist educator in dance en docent beeldende kunst en vormgeving opleidingen) een les gemaakt in het format van Beeld en Geluid, rond het thema mediaoorlog.
• MBO Theaterschool Rotterdam; een voorstelling geproduceerd met zes acteurs, twee technici en twee mensen van productie, over macht en kwetsbaarheid.

Afstudeervoorstelling

Het feestje voor het einde van de wereld

Een absurdistische voorstelling over het einde van de wereld. Zes spelers, vijf jongeren en een vrouw van 67. Kan absurdistisch theater ruimte scheppen om op een luchtige manier om te gaan met grootse wereldlijke problemen? Is dit wel verantwoord? Moet er niet juist zwaar over nagedacht worden - door de zwaarte van het probleem? Wat zegt mijn privilege over mij - dat ik me dit af kan vragen en er kunst over kan maken?

Wie ben je als maker/kunstenaar?

‘’Als ik aan Fieke denk in een maakproces denk ik aan hands on, gaan, ledlicht op een standaard en beelden maken, camera koppelen en beelden maken, editen en een film maken, en het koppelen aan een beeldbuis. Componeren, kloten, en dan staat er wat.’’  Artist Educator: Luna Borggrefe

Wat heb je geleerd in je opleiding waardoor je dit werk hebt kunnen maken?
Na de vier beste jaren van mijn leven kan ik alleen nog maar zeggen dat ik heb geleerd dat het echte feest nu pas gaat beginnen. Ik heb geleerd mijn eigen maakstijl te ontwikkelen, artistieke keuzes te maken die intuïtief lijken, toch ook vakmatig te onderbouwen. Ik heb geleerd mijn eigen methodes te ontrafelen en te zien hoe ik zelf te werk ga. Ik heb geleerd om een veilig klimaat te scheppen binnen groepen en te zien wie er op welke manier het beste kan leren.

Wat zijn je ambities en toekomstplannen?

Ik wil vooral openstaan voor veel mogelijkheden. Veel wil niet zeggen alle, maar mocht je een goed idee voor me hebben: stuur me een bericht! Een paar dingen weet ik heel zeker en die zijn: ik vind jongeren fantastisch, het maken met jongeren die er wel of geen zin in hebben, lesgeven en filosoferen. Ik vind in contact staan met mensen heel belangrijk.
Ik ambieer een frisse wind te zijn onder de makers die veel met jongeren werken. Ik vind namelijk dat we vaak veel projecteren op jongeren; ik snap dat dat fijn is als je zelf misschien al wat grijzen haren aan het verzamelen bent, of überhaupt gewoon veel ervaring hebt. Maar ik vraag me af of we jongeren niet veel te veel onze projecties uit laten spelen, wij projecteren op hen: jullie gaan de wereld redden, want dat willen jullie zelf namelijk zo graag! Toch? Ik ben hierin benieuwd wat die jongeren zelf willen meedelen, wat ze saai en stom en leuk en spannend vinden. Ik wil ze niet altijd alleen maar zichzelf laten spelen en meta laten praten over de wereld. Een spektakelstuk met jongeren waarin ze kunnen slopen, gillen, zingen en schreeuwen: dat lijkt mij heel tof om te maken.

Waar haal je je inspiratie uit?

Ik haal mijn inspiraties veel uit films, het spreekt me dan beeldend aan - alleen dan wil ik daarna iets met het gevoel wat dat beeld heeft opgeroepen.
Films zoals Donnie Darko (Richard Kelly), Poor Things (Yorgos Lanthimos) en Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry).
Het klinkt ondertussen behoorlijk afgezaagd, maar mensen inspireren mij wel, de patroontjes, maniertjes, gewoontes, dingetjes, de normaliteit des levens.
Wat zeggen de mensen die in eerste instantie helemaal geen zin hebben om het woord te krijgen? Veel van mijn inspiratie voor beelden komt van Pinterest, verder inspireert David Lynch mij erg in het verschillende werk wat hij maakt, en Gregory Crewdson door de manier waarop hij foto’s maakt en zijn sets in elkaar laat zetten. Iemand die mij al van jongs af aan inspireert is Véras Fawaz, een multidisciplinaire kunstenaar die voornamelijk gefocust is op film, maar ook een boek heeft gebundeld met zijn inspiratie en eigen geschreven teksten. Dit boek ‘Niemand’ inspireert me altijd heel erg.
Verder loop ik altijd met een brein vol ideeën de foyer in na het zien van een voorstelling van performance-collectief URLAND, zeker hoe zij technologie en het digitale combineren met theater.
Als laatste inspireert Daniil Charms, een Russisch absurdistische schrijver, me heel erg omdat ik een boek van zijn gebundelde werken heb en dit soms open kan slaan en meteen weer weet dat tekst zoveel meer is dan inhoud, en dat de vorm ook zo meespeelt. 

Waarom ben jij van waarde voor het werkveld?

Ik heb een groot hart voor het vak. Het liefst zet ik iedereen naast me neer om te laten zien wat ik zie tijdens het maken en lesgeven. Ik ben zelf een ontzettende verhalenverteller en dat delen vind ik heel belangrijk.
Ik zie mezelf later voorstellingen met jongeren maken, muziektheater ontwikkelen, workshops over theater geven, educatie ontwikkelen, een frisse wind zijn in de blik op jongeren. Afkijken bij vette makers en docenten, en toevoegen aan het werkveld dat wat ik gemist heb. 
Ik ben een mens dat makkelijk contact legt, verbindingen aangaat met mensen. 
Iemand die met heldere normen en waarden met een open blik het werkveld instapt om gesprekken te voeren, te faciliteren, te luisteren, bij blijft stellen en altijd wil blijven leren.   

The only way to deal with an unfree world is to become so absolutely free that your very existence is an act of rebellion.

This page was last updated on May 6, 2024