Floortje van Lierop (zij/haar) schrijft korte frag- mentarische verhalen over hoe mensen zich tot elkaar verhouden en de complexiteit daarvan. Ze beschrijft dit aan de hand van feesten, pijlstaartmotten en hoe absurd het zou zijn om op kantoor te werken. Daar- naast, en soms erbij, maakt ze beeldende werken waarbij ze gebruikmaakt van collagetechnieken. Deze werken illustreren momenten en gevoelens waarin de taal tekortschiet. In deze bundel wordt gezocht naar een thuis in spullen, mensen en jezelf.

Vloerglijders

Toen ik vroeger met jou op vakantie ging, maakte je van tevoren altijd een afspeellijst op een usb-stick, zodat we niet afhankelijk zouden zijn van het slechte signaal in de bergen. Door de speakers klonk de krachtige stem van Édith Piaf.
We reden door de bergen met de muziek hard aan, het was immers jouw favoriete nummer en dat moesten wij waarderen. De zon belichtte de bergen op een manier die je alleen ziet als je op vakantie bent. Ik rolde het autoraampje naar beneden en stak voorzichtig mijn rechterarm uit het raam. Wie weet was dit de dag dat er plots een smalle tunnel opdook waar mijn arm achter bleef hangen. Ik voelde de warme lucht zich een weg banen langs de donshaartjes op mijn arm. Later op de kartbaan reed ik langzaam maar gecontroleerd. 
Een gevoel van vrijheid overviel me. Het zal niet lang gaan duren. Het volgende uur mocht ik zelfstandig zijn.
De zon is pas net opgekomen, maar de lucht voelt warm aan. Het belooft een goede dag te worden.

This page was last updated on July 5, 2023