Gioia Tolmeijer
Connection is the feeling of landing in the present tense. Fully immersed in whatever occupies you, paying close attention to the details of experience. Kea Tempest
Stages
Art Dialogue Method, twee keer de module Art and Conflict Transformation in Belfast waarbij ik in totaal vier maanden in Belfast heb gewoond, onderwijs stage bij Notre Dame, voorstelling Pleia van collectief Digitial Tear, regieassistent bij de voorstelling More Human Than Human, verschillende projecten bij PS Leiden.
Wie ben je als maker/kunstenaar?
Als mens ervaar ik de wereld als een groot kunstwerk. Ik ben verliefd en gefascineerd door alle bijzondere mensen die daar leven en alle vormen en kleuren die de wereld kent. Voor deze opleiding heb ik journalistiek gestudeerd waarin ik mij heb gespecialiseerd in persoonlijke human interest verhalen omzetten in beeld via documentaires. In deze studie heb ik geleerd hoe ik persoonlijke verhalen op andere interdisciplinaire manieren kan vormgeven en verzamelen. Mijn afstudeer essay gaat over relationele dramaturgie. Ik geloof dat je jezelf leert kennen via de ander, Ubuntu. In interactieve, persoonlijke en zintuigelijke installaties wil ik mensen de ruimte geven om in rust te kunnen observeren en handelen. Zelf ervaar ik vrijheid in interactieve kunst om even in een andere wereld, waar andere regels gelden, andere kanten van mijzelf te ontdekken.
Wat zijn je ambities?
Er zijn verschillende dingen die ik wil gaan doen en uitproberen na mijn opleiding:
Samen met mijn klasgenoten Kjeld, Michael en Saron wil ik interactieve immersief theater te maken met ons pas gestarte collectief Digital Tear. We hebben begin dit jaar de voorstelling Pleia gemaakt die we op verschillende locaties willen spelen.
Belfast heeft een plek in mijn hart gekregen en ik zal daar zeker terugkeren. Daar wil ik proberen kunst voor jonge mensen toegankelijk te maken wat voor nieuwe perspectieven kan zorgen in deze post conflict stad. Als kunstenaar zou ik daar abstracte installaties willen brengen, omdat het theater en de cultuur daar vooral tekstueel is.
Als verhalenverzamelaar zou ik mensen willen portretteren via video, fotografie en tekst. Ik wil theater inzetten om mensen te empoweren en om hun verhalen een podium te geven. Hierin is de Theatre of Witness van Teya Sepinuck een inspiratiebron.
Verder ben ik erg geïnspireerd door de Art Dialogue Methode. Die methode streeft ernaar geen hiërarchie te hebben tussen pathos (gevoel), logos (verstand), ethos (normen en waarden), methodos (methode), mythos (verbeelding). Deze methode helpt bij het ontwikkelen van interactieve kunstvormen waarbij deze elementen een rol spelen. Deze manier van werken wil ik graag anderen laten ervaren en als docent willen overbrengen.
Mijn grootste ambitie is om in het moment open te staan voor de ervaringen die het leven biedt. De rijkdom te ervaren van kunst die al in alles aanwezig is.
This page was last updated on April 11, 2023