Wick Gloudemans

Ga jij morgen ook los in Club Boss?

Haar vragen galmen door Cass’ hoofd. Hij denkt terug aan zijn laatste instorting van gisteren. Een kop koffie aan zijn lippen als enige versterking voor weer een nieuwe vermoeiende werkdag.

Cass worstelt net als vele jonge mensen met de uitdagingen van zijn eigen brein. Hij is constant overprikkeld en krijgt eigenlijk nooit rust. Toch wil hij een volwaardig leven leiden, en heel vaak betekent dit dat hij moet kiezen tussen kwaden. Moe van het sporten; kan ik de werkdrukte wel aan morgen? Ik ben doodop maar ik wil niet weer een zaterdagavond alleen zitten… Er is vaak geen goede keuze, en de verkeerde keuze resulteert vaak in instorten. Geluid en licht gaan pijn doen, dingen lopen door elkaar, mensen worden onverstaanbaar en simpele dingen begrijpt hij niet meer. Zijn motoriek raakt verstoord en hij verstijft. Zo navigeert Cass zijn leven, met koppigheid en zelfmedicatie, maar of het gezond is...

Het laat zich raden dat het verhaal van Cass een persoonlijke oorsprong heeft. Het is het type worsteling dat mij als auteur van de kribbe naar mijn afstuderen heeft gebracht. Ik ben nu 30 en ik heb niet meer dezelfde veerkracht die ik vroeger had. Echte oplossingen heb ik echter nog steeds niet. Ik heb dan ook geen goed einde voor Cass, maar ik denk dat in de keuze voor destructief gedrag iets universeels zit dat vaak niet op waarde wordt geschat en ik vind het de moeite waard om die worstelingen recht in de spiegel aan te kijken. 

Er is ook een groter verhaal. Een over jong zijn en onder druk staan, en wat het betekent om ‘echt’ sociaal te zijn en hoe dat allemaal samen gaat met hedonisme en zelfmedicatie. Helaas paste dat verhaal niet in deze afstudeerstrip, maar in het vervolg zouden Cass en het meisje met de Knotjes deze verkenning aan gaan rond kampvuren in een donker woud. 

Bij het maken van dit boek heb ik mezelf uitgedaagd om alles verhalend te maken. Het hele boek als een object dat een verhaal vertelt, zonder scheiding van binnen en buitenkant, van kader, en tekenwerk en typografie. De titel op de voorkant is het eerste stuk dialoog en het verhaal wordt pas afgesloten op de achterkant van het boek. Het hele boek draagt Cass’ belevingswereld en worsteling. Als je iets niet kan lezen, weet dan dat je niet alleen staat: Cass volgt er ook helemaal niks van.

This page was last updated on May 27, 2022