GESPOT: Metropolis M laat de transformatie zien van de traditionele kantooromgeving naar een speelse en verbonden ruimte, gemaakt door Graphic-Design alumna Tendai Dzimwasha
- Beeldende Kunst
- Vormgeving
Elk jaar brengt het magazine Metropolis M een Graduation Special uit, met daarin werk van verschillende alumni die afstudeerden als beeldend kunstenaar. Tendai Dzimwasha studeerde af aan Graphic Design in Arnhem en is één van de alumni die in de special staat. Metropolis M stelde haar de vraag: "Wat is het verhaal achter je werk?"
Een werknemer zit strak in pak achter zijn bureau wanneer hij op zijn knie wordt getikt door zijn collega die net uit de tunnel komt gekropen die bij zijn benen eindigt. Ze zwaaien naar elkaar.
Voor haar afstudeerwerk, One by one, ontwierp Tendai Dzimwasha een kantoortuin waarin individualisme en efficiëntie plaatsmaken voor verbinding en spel. Ze maakte houten cubicles die met elkaar verbonden zijn middels allerlei blauwe tunnels. Vervolgens vroeg ze een groep acteurs om die kantoorhokjes, elk één vierkante meter groot, te activeren. De video die ze daarvan maakte laat zien hoe de ingehuurde werknemers vrolijk de draak steken met onze kapitalistische hang naar productiviteit.
Dzimwasha voert haar fascinatie voor de westerse arbeidsethos terug naar haar tijd op de middelbare school. Ze merkte toen wat ze tijdens haar jaren aan ArtEZ ook ondervond: afgezonderd werken werkt niet voor haar. ‘Ik moet juist afgeleid worden om creatief te zijn’, vertelt ze. Daarom ontwierp ze een ruimte die dat toestaat. Behalve de blauwe kruiptunnels waardoorheen documenten doorgegeven kunnen worden, heeft haar kantoor ook gaten waardoor collega’s praatjes met elkaar kunnen maken. Typische kantoorartikelen zoals nietmachines, toetsenborden en plantjes heeft ze voorzien van een laagje witte verf. Door ze te ontdoen van hun gebruikelijke kleur wil Dzimwasha de deur openen voor een meer speelse omgang met deze objecten.
‘Denk je aan spelen, dan denk je aan je kindertijd’, zegt Dzimwasha. Ze vraagt zich af waarom we die spelende houding laten verwateren zodra we volwassen worden. ‘Ik wil niet opgroeien tot een geïsoleerd, productiegericht persoon. Dat past niet bij me.’ Daarom nam ze de cubicle – hét symbool van isolement – en vormde het om tot een creatieve vrijplaats.
In de toekomst zou ze ook andere omgevingen onder handen willen nemen: thuiswerkplekken en scholen, bijvoorbeeld. Voor nu zijn haar pijlen gericht op een master Design Research in Barcelona, want hoewel ze is opgeleid tot grafisch ontwerper, beweegt ze zich graag weg van het platte vlak. Ongetwijfeld zullen er nog vele speelruimtes volgen.
Auteur: Marsha Bruinen, schrijver over kunst en filosofie en webredacteur bij Metropolis M.