Zuma Knegjes

Zuma Knegjes (zij/haar, 2001) schrijft proza en essays over dingen die ze niet begrijpt, zoals conflictloze verhalen, waarom de maan niet op aarde neerstort en waar de grens tussen mens en dier ligt. Ze is verliefd op woorden als ‘nauwelijks’, ‘wederkerigheid’ & ‘lijf’, misschien omdat ze de betekenis ervan ook niet helemaal begrijpt. Naast het schrijven geeft ze een Creatief Schrijven-module op het voortgezet speciaal onderwijs en wil ze heel graag een keer wildkamperen, ook al durft ze dat eigenlijk niet.   

          In dit vlies

In haar novelle In dit vlies onderzoekt Zuma hoe mens-zijn eruitziet als we weer dier zouden mogen zijn. Hoe sommige dingen alleen via het lichaam te begrijpen zijn, hoe taal ook lichamelijk is en hoe stilte zich aan een wandelaar kan opdringen in het schetteren van koebellen.  

Buiten ligt het. Het opgerolde lijf. Halverwege de heuvel.  
Ik trek de slaapzak uit de hoes. In de hoes mijn trui. In mijn slaapzak de hoes. In de bedstee mijn slaapzak. Ik strijk, klop op. Loop met de tent naar het balkon. Ook uit de hoes en over de reling. Mijn klamme handen. Nog steeds ligt het daar. Schoenen uit, een blarenpleister van een teen. Omringd. Bovenbenen om de bedrand. Beneden klinkt geroezemoes. Onverstaanbaar. Ik ruik mezelf – dampende sokken – buiten ligt iets. Iemand sterft. Iemand is al gestorven. Wanden. Muf hout. Ik berg de hut op. In de tas. 
Afgrond van planken. Handen om hout. Het belang van nagels op vingers.  

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 13 juni 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.