Dertigers-acteur Sebastián Mrkvicka: “Word je afgewezen tijdens een auditie, dan zegt dat niks over je toekomst”

Hoe word je eigenlijk acteur en hoe voelt dat eerste moment waarop je ontdekt dat je het kan? Sinds hij afstudeerde aan de Toneelschool van de ArtEZ Academie voor Theater en Dans, bouwt acteur Sebastián Mrkvicka met succes aan zijn carrière: van zijn eerste bijrol in Dirty Lines tot zijn huidige succes in Dertigers. En hoe ziet het leven van een acteur er nu écht uit, vooral na de opleiding? We spraken met Sebastián over zijn reis van de toneelschool naar het grote scherm. “Ineens wordt mijn werk niet door 250 mensen bekeken, maar door een paar miljoen.”

Het borrelende geluid van het koffiezetapparaat en het vrolijke ‘hallo’ van de buurvrouw aan de overkant; de geluiden van het stadsleven zijn nooit ver weg. Sebastian lacht. “Amsterdam, hé,” zegt hij. “Geboren en getogen.” Dat hij voor de Toneelschool destijds naar Arnhem moest verhuizen, viel hem af en toe best zwaar. “Ik reisde veel heen en weer, vooral in de weekenden. Ergens vond ik dat jammer, want ik wilde me wel meer verbinden met Arnhem en de mensen, maar ik was tegelijkertijd ook nog heel jong en een beetje zoekende.”

Wel kijkt hij heel positief en met een gevoel van dankbaarheid terug op zijn tijd bij ArtEZ. “Je leert daar zóveel als acteur, die school zit ontzettend goed in elkaar. Tijdens mijn auditie voelde ik meteen: wow, jullie reageren op mijn aanbod en proberen me niet in een bepaalde richting te duwen. Er werd gekeken naar alle mogelijkheden die ik had, waardoor er vanaf dag één ook autonomie van mij werd verwacht als student. Heel verfrissend.”

Je kent Sebastian waarschijnlijk vooral uit de populaire serie Dertigers, waarin hij de rol van de flamboyante Ruben vertolkt – een jongen die een affaire heeft met zijn beste vriend. “Ik kan me de auditie nog goed herinneren,” vertelt Sebastián. “Dat is altijd zo stressvol, maar ik voelde direct: dit past écht bij mij. Toen ik hoorde dat ik het was geworden, heb ik direct mijn moeder gebeld.”

Hij merkt dat het bij homoseksuele karakters op beeld vaak alleen maar gaat over hun seksualiteit. In zijn rol als Ruben wilde Sebastián die focus juist verleggen. “Ik wil niet dat het enkel draait om het feit dat ik verliefd ben op een man, maar dat ik verliefd ben en daarin niet wordt gehoord. Het zijn onzekerheden die iedereen herkent en die ons hetzelfde maakt, ongeacht of je man, vrouw, hetero of homo bent.” Hij vindt het zonde dat karakters vaak worden verkleind omdat ze worden benaderd vanuit seksualiteit. Om uit dat hokjes denken te stappen, pakt hij personages daarom graag wat universeler aan.

Überhaupt vindt hij dat we tegenwoordig te veel een bepaalde richting op denken. “We zouden juist moeten proberen om elkaar wat beter te begrijpen”, vindt Sebastián. “Iedereen maakt andere dingen door in het leven, maar we kennen allemaal het gevoel van vallen en opstaan en je niet gezien of gehoord voelen, en die algemene deler laat ik graag terugkomen in de rollen die ik speel.” Hij ontvangt soms berichten van mensen die hem willen bedanken omdat ze eindelijk een homoseksueel karakter op tv zien waarmee ze zich kunnen identificeren. “Dat raakt me.”

Sebastián heeft na de Toneelschool een indrukwekkende cv opgebouwd. Hij speelde onder andere bij Toneelgroep Oostpool en Theatergroep Golden Palace, en voor de camera was hij naast Dertigers te zien in Moordvrouw, SpangaS, Dirty Lines en Flikken Maastricht. Een knappe prestatie als je je bedenkt dat hij na het afronden van zijn opleiding in een behoorlijk zwart gat viel, wat alles te maken had met corona. 

“Ik studeerde af in een tijd dat alles op z’n gat lag en er niets nieuws werd gemaakt,” vertelt Sebastian. “Mijn hele springplank was weg. Maar achteraf gezien heeft die tijd me juist geholpen om mezelf te ontwikkelen in wat ik écht wilde. Ineens begreep ik bepaalde opmerkingen van docenten in het laatste jaar: ‘Wat wil je gaan maken en wat wil je gaan doen?’ Het bleef bij mij het namelijk altijd een beetje algemeen, ik wilde vooral het werkveld uitzoeken en vanuit daar ontdekken wat ik leuk vind.” Maar die mogelijkheid kreeg hij door corona niet. “Er was niemand die zei: ‘Oh, dat is een goeie acteur, die gaan we bellen. Dat was pittig, maar het zorgde er wel voor dat ik stappen maakte om uiteindelijk op de juiste plek in mijn carrière terecht te komen.”

En die juiste plek is voor nu tv. “Toen ik mijn eerste rol kreeg in de serie Dirty Lines, voelde ik heel erg: acteren in series en films vind ik zó leuk. Afgelopen jaar heb ik een van de hoofdrollen mogen vertolken in de nieuwe film 'Downtown' van Michiel van Erp. Ik hoop dat deze film veel andere deuren gaat openen.” Naast acteren is hij ook de andere kant van het vak aan het ontdekken. “Ik ga bij theatergroep DOX in Utrecht mijn makerskant verder onderzoeken, wat ik ontzettend leuk vind. Ik begin in 2026 met mijn onderzoek dat uitloopt tot een productie in voorjaar 2027. Het onderzoeken van mijn makerschap in het theater heeft me ook geïnspireerd om me verder te oriënteren in de filmindustrie, met plannen om daar iets op te zetten waar ik zowel als maker en als acteur bij betrokken ben.”

Het klinkt alsof hij zijn zaakjes goed voor elkaar heeft, maar is je eigen broek ophouden als acteur echt zo makkelijk? Sebastian: “Naast mijn acteerwerk geef ik ook trainingen en les en werk ik tussendoor aan kleine projecten. Dat is ook een manier om naar het werkveld te kijken, maar dat moet je wel liggen. Ik vind het fijn om verschillende dingen te doen en qua inkomen is dat ook wat stabieler.”

Omdat hij nu al een aantal jaren meedraait in de film- en televisiewereld, kent Sebastián het klappen van de zweep. “Een keer kwam een docent van de toneelschool - Monique Kuijpers, die ik heel hoog heb zitten - naar een van mijn voorstellingen kijken. Na afloop zei ze tegen me: ‘Sebas, toen jij naar de toneelschool kwam, toen zat het er al hé. Wij moesten je alleen wat tools geven om het hier en daar wat bij te schaven’. Dat raakte me diep, vooral omdat ik altijd dacht dat ik niet goed genoeg was en dat ik het allemaal nog moest leren op de toneelschool. Maar als je aangenomen wordt, zit het er al. En word je afgewezen, dan zegt dat niks over je toekomst. Het betekent alleen dat jij en de school – of de regisseur - elkaar op dat moment niet begrijpen, dat is waar een auditie over gaat. Niet of je wel of niet goed genoeg bent.”

Ook adviseert hij studenten om dichtbij zichzelf te blijven. “Doe wat jij vet vindt, ongeacht wat anderen daarvan vinden. En kijk ook verder dan alleen Nederland. Krijg je de kans om een tijdje naar het buitenland te gaan en om even afstand te nemen van alles? Doe het. Verrijk jezelf. Kijk, in het eerste jaar van de toneelschool moet je gewoon gaan zitten, je mond houden en luisteren. In het tweede jaar mag je al wat meer je mond opentrekken maar zit je nog steeds op die stoel. Vanaf het derde jaar mag je het lekker zelf gaan uitzoeken en in het vierde jaar zou ik zeggen: ‘Go get ‘em tiger’. Na de toneelschool wordt het even pittig, maar uiteindelijk palm je ze allemaal in, zolang je maar authentiek blijft. Dat was ik in die tijd zelf een beetje vergeten, dus dat zou ik anderen echt willen aanraden.”

Hoe hij zichzelf over vijf jaar ziet? Lastige vraag, vindt Sebastian. "Op dit moment kijk ik vooral uit naar het makerschap te onderzoeken, het nieuwe seizoen van Dertigers te draaien, en de mogelijke nieuwe projecten die op mijn pad gaan komen. Ik zie mezelf van alles doen in de toekomst: van een performance maken in een museum tot een film regisseren. Maar overkoepelend is mijn ambitie: alles wat ik doe, moet een bepaalde vorm van maatschappelijk belang hebben. Dat is de rode draad in mijn werk en hetgeen waar ik de meeste rust in vind."

Polarisatie tegengaan is altijd het hogere doel geweest, vertelt Sebastian. “Er is zoveel aan de hand, maar ik geloof dat wij van binnen allemaal hetzelfde zijn. Waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan maakt ons een individu, maar dat pad ertussen hebben we gemeen. Daar wil ik mijn werk over laten gaan.” Het draait voor hem niet alleen maar om geld en prestige en hij maakt dingen niet puur voor zichzelf. “Ik maak het ook voor mijn moeder, mijn vrienden, mijn overburen en de rest van de wereld, in de hoop dat we de wereld met z’n allen een betere plek kunnen maken dan dat-ie gisteren was.”