Nout Schoonhoven

2025

Nout Schoonhoven werkt met beeldreconstructie en transformatie om te reflecteren op de vergankelijke aard van tijd en herinnering. Door schilderkunst, fotografie en assemblage te combineren vormt hij grote wandtapijten van doek, die hij ziet als levende, verschuivende landschappen. Zijn recente zelfportretten sluiten hierbij aan, al niet per se in traditionele zin. Door gebruik te maken van lichtgevoelige fototransfers lossen zijn portretten langzaam weer op in het doek waarop ze zijn aangebracht. Wat overblijft is geen vast beeld, maar iets dat blijft veranderen.

Hij gebruikt het zelfportret om te bevragen wat het betekent om aanwezig te zijn zonder volledig zichtbaar of gedefinieerd te zijn. Het idee van zelfportrettering gaat zo minder over het uitroepen van een persoonlijkheid en meer over het erkennen van de voortdurende, tijdelijke aard van verandering. Deze weerstand tegen vastlegging is zowel poëtisch als politiek. In een cultuur die gefixeerd is op zichtbaarheid, samenhang en leesbaarheid biedt Schoonhovens werk een tegenbeweging: een die ambiguïteit, misherkenning en verandering omarmt. Wat betekent het om aanwezig te zijn maar niet vastgelegd? Om gezien te worden maar niet gedefinieerd?

Artist statement

Door schilderkundige tradities uit te dagen reconstrueert en transformeert Nout Schoonhoven beeld om thema’s rondom verandering en vergankelijkheid te onderzoeken. Wat ontstaat is geen vast beeld maar een verschuivend landschap. Het werk probeert de aanhoudende, veranderlijke aard van tijd zichtbaar te maken en hoe die ons begrip van herinnering en van de materialen om ons heen beïnvloedt. Tussen gebaar en residu vormt zich een taal die telkens opnieuw verschijnt en verdwijnt.