Ming Morssinkhof

Passing through Pores

2025

We dragen allemaal voortdurend een persoonlijke waaier van informatie om ons heen. Dit vormt het uitgangspunt van Morssinkhofs praktijk. Ze stelt zich persoonlijke herinneringen en opgedane kennis voor als kleine druppeltjes die om haar heen zweven, als lagen mist waarvan de samenstelling telkens verandert bij elke stap die ze zet. Vanuit dit perspectief verteert, remixt en herschikt Morssinkhof deze fragmenten op haar doeken, waarbij zij onderzoekt hoe nieuwe betekenissen kunnen ontstaan uit de relaties tussen die elementen.

Een centrale kracht in haar praktijk is het uitlichten van bijproducten die vaak als minderwaardig worden gezien: ruis, korrel, vervaging en pixelatie. Morssinkhof zoomt in tot op het niveau van deeltjes en vertaalt hun textuur naar schilderkundige gebaren, waardoor ingesloten betekenislagen zichtbaar worden. In deze gegevens onderzoekt ze hoe beelden de kracht hebben om tegelijkertijd te onthullen en te verbergen, en nodigt ze uit tot een zintuiglijke, belichaamde manier van kijken.

Net zoals wit licht alle kleuren van de regenboog bevat, vergelijkt Morssinkhof de mist met een veld vol betekenis waaruit geput kan worden. Met haar achtergrond in de cognitieve psychologie houdt zij zich bezig met de menselijke drang tot categoriseren. Van online beeldarchieven, zoals haar jarenoude Tumblr-blog, tot fysieke verzamelingen en mentale heuristieken vraagt ze zich af hoe en waarom we op deze manieren rubriceren, en welke gevolgen dat heeft.

Haar huidige onderzoek verweeft deze interesse met haar doorlopende mistmetafoor. Ze trekt parallellen tussen archieffragmenten en mistdruppels, tussen hun deel-geheelrelaties en de manier waarop in- of uitzoomen zichtbaarheid en verdwijnen beïnvloedt. Haar nieuwste werken glippen door de poreuze grenzen van geheugen en waarneming en volgen wazige constellaties van gedachten om fluïde, fragmentarische waarheden bloot te leggen.

Artist statement

Ming Morssinkhofs praktijk bouwt voort op de materiële kwaliteiten van ruis, mist en visuele korrel en creëert gelaagde composities die verschuiven tussen zichtbaarheid en verdwijnen. Geïnspireerd door de rijkdom van sonische en visuele deeltjes verzamelt Morssinkhof herinneringen, kennis en visies die zij verteert, remixt en herschikt. Lagen van mist en ruis worden metaforen voor camouflage, verzet en sedimentatie en reflecteren op de vaak tegenstrijdige aard van waarnemen en herinneren. Via dit proces onderzoekt Morssinkhof hoe persoonlijke en gedeelde narratieven vorm krijgen. Haar werk stelt vragen over hoe we dagelijkse ervaringen verwerken en reconstrueren en biedt ruimte waar nieuwe betekenis kan ontstaan uit de fragmenten die we achterlaten.