Alejandro Jiménez

(Alter-)

2025

Werkend op het snijvlak van verschillende disciplines, methoden, materialen en ruimten onderzoekt de praktijk van Alejandro Jiménez de manieren waarop we werkelijkheid waarnemen en begrijpen. Met schilderkunst, sculptuur, installatie en geluid probeert zijn werk de rigiditeit van categorisering in moderne kennis en ervaring te ontwrichten, door juist ambivalentie en alteriteit te verkennen als vormen om nieuwe betekenis te scheppen. Via een methode van herinnering en associatie brengt hij gevonden objecten, filosofie, sociologie en het voelende lichaam samen als een oefening in het reële, die potentieel vertaald kan worden naar het sociaal-politieke domein.

Zijn onderzoek brengt regelmatig onverwachte combinaties bijeen: zoölogie wordt gekoppeld aan geometrie, aerodynamica naast dans en poëzie, architectuur in gesprek met het lichaam en het readymade. Jiménez nodigt de toeschouwer uiteindelijk uit om te heroverwegen hoe poëtische benaderingen onze ervaring van de werkelijkheid kunnen verschuiven.

Opgevat als een ruimtelijke en temporele mindmap van Jiménez’ doorlopend onderzoek, onderzoekt (Alter-) handelingsvermogen en beweging, voortkomend uit het idee van lucht als een bron om zijn persoonlijke ervaringen met materiaal en sociaal-politieke reflectie te verkennen en te spiegelen. Geïnspireerd door Édouard Glissants ideeën over opaciteit en omzwerving*, en Donna Haraway’s pleidooi voor Situated Knowledges*, daagt Jiménez de veronderstelde soliditeit van kennis en perceptie uit door toe te staan dat dingen verborgen, onopgelost en instabiel blijven.

(Alter-) combineert sculptuur, gevonden objecten, geluid, poëzie en beeldmateriaal om een subtiel delirium op te roepen: een psychogeografie die aanwezigheid confronteert met herinnering, ambiguïteit met realiteit, en lucht met stevigheid. Een tussenruimte waarin verschillende vormen van agency met elkaar onderhandelen. Subtiele materiële gebaren worden in gesprek gebracht met sculpturen die aerodynamische lichamen suggereren, gemaakt van gevonden objecten die Jiménez het afgelopen jaar in uiteenlopende contexten verzamelde.

Geïnformeerd door Bosch’ De tuin der lusten suggereert deze luchtige constellatie de mogelijkheid van nieuwe, andere en afwijkende vormen van (voorlopige) conclusies, begrippen en benaderingen van de verschijning van ruimte en de elementen die haar activeren. Jiménez nodigt ons uit om deze onuitgesproken situatie te navigeren, en de behoefte aan benoemen, grijpen of concrete definities los te laten als een vorm van oefening, resonerend met de onderhandelingen met (on)vertrouwdheid en (on)zekerheid die hij doormaakte in zijn eigen bewegingen en verhuizingen.

* Poetics of Relation, Édouard Glissant, 1990
** Situated Knowledges: The Science Question in Feminism and the Privilege of Partial Perspective, Donna Haraway, 1988