Denken met je handen

De keuze voor de deeltijdopleiding Docent Beeldende Kunst en Vormgeving komt voort uit een wens die Laeta al lang had. Vroeger wilde ze al naar de kunstacademie, maar besloot ze ergotherapie te studeren voor een betere baankans. Toch bleef de kunstwereld altijd trekken. “Mijn oma was kunstenaar, ik was vaak in haar atelier en heb daar warme gevoelens bij. Toen zij overleed, stonden er aquarellen van haar bij haar kist. Ik voelde dat zij iets had nagelaten en vond dat heel mooi. Ik realiseerde me dat als ik iets in de kunsten wilde doen, nu het moment was”, vertelt ze.

“Ik heb een baan en een gezin, dus voltijd leek me geen goede combinatie. Ik heb de vooropleiding voor ArtEZ gedaan en koos voor deeltijd. Ik wil niet alleen kunst maken, maar ben ook bezig met hoe de maatschappij werkt. Ik wil wat betekenen voor mensen die buiten de maatschappij vallen. Dat kan ik goed samenbrengen in deze opleiding.”

Samenvloeiing van kunst en educatie

Laeta voelt zich zowel kunstenaar als educator; een samenvloeiing van beide kanten. Juist de vrijheid om conceptueel te denken en werk te maken, gecombineerd met binnen- en buitenschoolse stages, vindt ze belangrijk. Haar kunstenaar- en educatorschap horen bij elkaar. De inzichten die ze opdoet in haar studie, zet ze ook in haar werk in. Filosofie, burgerschap en maatschappelijke ontwikkelingen; die thema’s brengen haar werk verder. Andersom kan ze de ervaringen in haar werk met mensen die aan de buitenranden van de maatschappij bewegen, weer in haar opleiding inzetten. Haar theorie onderzoek heet dan ook ‘Normaal of afwijkend: de spiegel van je wereld. Haar beeldend werk ‘Barbiescape. Een samenvoeging van het welbekende object met escape als ook - scape.

Normaal of afwijkend?

In het finals werk staat het nieuwe perspectief dat mensen op elkaar mogen hebben, voor Laeta centraal. Ze onderzoekt hoe mensen omgaan met elkaar en waarom iets normaal of afwijkend is. Haar onderzoek gaat uit van mogelijkheden om anders te kijken naar de werkelijkheid. Een ontmoeting tussen het menselijke en non-menselijke is daarbij het uitgangspunt. “Een steen, een telefoon of welk alledaags object je ook neemt, het gaat mij erom dat we voorbij de menselijke vorm kijken. Wat als we objecten ook als ‘levend’ beschouwen? Daar krijg je een nieuw perspectief door”, zegt ze.

“Ik haal het object los uit zijn wereld, uit mijn wereld. Door het om te zetten in ander materiaal, te vervormen, fragmenteren of afstand te nemen, ga ik op zoek naar verborgen ruimtes en bijzondere eigenschappen. Ik geef me over aan de perspectieven van het non-menselijke. Voor mijn finals werk heb ik de Barbie als uitgangspunt gebruikt. Barbie in keramiek; die vorm heb ik steeds verder afgebroken en dat heb ik gefotografeerd. Daarvan heb ik een levensgrote afdruk gemaakt. Over die foto’s heen heb ik wol gedrapeerd. Dat is allemaal heel intuïtief gegaan.”

Voorbij het cliché

Voorbij het clichématig kijken naar de mens en de wereld, daar gaat Laeta’s werk over. Wanneer ben je anders? En wanneer ben je normaal? Wie bepaalt dat? In haar finals werk neemt Laeta de ander mee, zet aan het denken en draagt haar maatschappelijke visie over.

Na haar afstuderen wil Laeta met twee studiegenoten een maak- en ontmoetplaats opzetten, waarin kunst het middel is voor ontmoeting. Het wordt een plek waar mensen terecht kunnen die zich verloren voelen in de maatschappij, die op een manier niet ‘passen’. Het verbinden van mensen doormiddel van kunst, dat is Laeta’s droom.

Aan toekomstige studenten tipt ze: “Stap vooral open in de opleiding. Het helpt om goed te kunnen organiseren, maar juist het experiment en de nieuwsgierigheid zijn ook belangrijk. Je gaat twee dagen per week naar school, maar doet thuis ook best wat. Dat vraagt veel van je. Het heeft mij vooral heel veel gebracht: nieuwe contacten en een hele nieuwe wereld waar je in stapt. Ik zou de opleiding zó nog een keer doen. Ik ga het missen.”

Volg Laeta

• Instagram: @laeta_lazet
• LinkedIn: Laeta Lazet
• Email: laeta@kopaal.nl