Silke Feenstra

RAAM

In onze hectische en snel veranderende wereld lijkt het vanzelfsprekend altijd onderweg te zijn, steeds te verhuizen en voortdurend op zoek te zijn naar meer. Durven we nog stil te staan? Wat als we heimwee krijgen naar een plek uit ons verleden, naar de plek waar we ooit weg wilden?

Mijn fotoserie onderzoekt de diepgaande emoties van heimwee en het zoeken naar een gevoel van thuis. Dit werk legt het verlies van geborgenheid en de voortdurende zoektocht naar een plek waar we ons veilig voelen vast.

In die zoektocht naar het nieuwe kan ons hart terugverlangen naar het oude vertrouwde. Geïnspireerd door de term solastalgie uit het boek ‘Earth Emotions’ van Glenn Albrecht, onderzoek ik mijn eigen gevoel van heimwee en de melancholie die ontstaat wanneer de plekken die ons troost boden, veranderen of verdwijnen. Terwijl we vooruitgaan, blijft een deel van ons hunkeren naar de rust en geborgenheid van wat ooit was.

Door deze beelden hoop ik de complexiteit van ons verlangen naar een thuis vast te leggen. Ik verken de emotionele impact van veranderende omgevingen door middel van de metafoor van het raam.

Visie + doel

Als ontwerper vind ik het fascinerend om binnen een thema altijd op zoek te gaan naar verbinding. Ik geloof namelijk dat alles met elkaar in verbinding staat en vooral in onze wereld vandaag de dag is het van cruciaal belang om verbonden te blijven. Daarnaast ben ik als maker maatschappelijk betrokken, maar zoek ik in deze grote thema’s altijd naar een stukje persoonlijkheid en het onderbelichte.

Met de fotoserie RAAM ben ik vanuit een groot thema, namelijk het symbioceen, gaan zoeken naar het kleine onderbelichte en persoonlijke thema wat hierin verstopt zat. Aan de hand van een zestal foto’s laat ik mijn publiek door het gevoel van heimwee lopen, met als doel mensen zich te laten herkennen in dit gevoel.