Alexine de Kraa
Eindwerk
Ondefinieerbaar
Eenzaamheid is een divers en subjectief begrip. Men denkt bij eenzaamheid vaak aan ouderen in verzorgingshuizen. Ook worden er op internet oppervlakkige beschrijvingen en beelden gecommuniceerd. Door het ontwerp van mijn tentoonstelling ‘Ondefinieerbaar’ komt de bezoeker oog in oog te staan met de diverse gezichten achter eenzaamheid en hun persoonlijke definities.
Scriptie
Eenzaamheid
De grootste vijand van deze tijd
Mijn afstudeerscriptie vertelt over eenzaamheid in de Nederlandse samenleving. Voor het ontwerp van het boekwerk heb ik geprobeerd de inhoud van mijn scriptie te vertalen door te werken met smalle tekstkolommen, een condensed font en een langwerpig, smal formaat. Het omslag bestaat uit een dun en kwetsbaar papier waarop, als je heel goed kijkt, het woord 'eenzaamheid' staat getypografeerd. Op deze wijze probeer ik in het ontwerp van het boekwerk het gevoel en de kwetsbaarheid van eenzaamheid zichtbaar te maken.
Visie
Wanneer je op Google ‘eenzaamheid’ intypt, verschijnen er oppervlakkige beschrijvingen en beelden van het begrip. Hetzelfde verhaal geldt wanneer je de Van Dale openslaat en het begrip opzoekt. Vanuit mijn beleving is dit incorrect, omdat men op deze wijze verkeerd wordt geïnformeerd over eenzaamheid. Een inspiratiebron voor mijn eindwerk vormde het project ‘Taal voor Eenzaamheid’ van Madelinde Hageman. Een grootte toegevoegde waarde voor het project zijn de persoonlijke verhalen en definities die ik had verzameld over eenzaamheid. Dit heb ik gedaan aan de hand van een enquête. Vooral de definities vond ik bijzonder en vertelden vanuit mijn beleving hoe een ondefinieerbaar begrip eenzaamheid is, omdat dit voor iedereen heel persoonlijk is.
Om een duidelijk en helder beeld te kunnen krijgen van het begrip ‘eenzaamheid’ vanuit een professioneel standpunt, heb ik diverse interviews afgenomen bij deskundigen die direct of indirect in hun werk met eenzaamheid te maken krijgen. Zo ben ik in gesprek geweest met een decaan die werkzaam is op het hoger beroepsonderwijs, een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, een sociotherapeut en een social worker (master). Door deze gesprekken heb ik geleerd hoe complex en persoonsgebonden het vinden van een oplossing op eenzaamheid is. Ook attendeerde een deskundige mij erop dat sommige mensen niet van zichzelf doorhebben dat ze eenzaam zijn. Het stereotype dat vaak wordt gekoppeld aan eenzaamheid zijn ouderen in verzorgingshuizen, terwijl eenzaamheid onder alle bevolkingslagen voorkomt. Dit vormt dan ook een belangrijk uitgangspunt in het ontwerp van mijn tentoonstelling, net zoals de persoonlijke definities die mensen in de enquête aan eenzaamheid hadden gekoppeld.
Doel
Mijn doel is om de Nederlandse samenleving bewust te maken over de diversiteit en subjectiviteit van het begrip ‘eenzaamheid’. Hierbij wil ik de bezoeker informeren en activeren; aanzetten tot denken. Ook zou het mij bijzonder lijken wanneer de bezoeker herkenning kan vinden in de definities en de afgebeelde personen. Het zou mooi zijn als daaruit gesprekken ontstaan tussen (mede)bezoekers. Met de tentoonstelling wil ik een statement maken; ik heb dus niet de ambitie om eenzaamheid op te lossen.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 23 juni 2021
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.