Annelotte Snetselaar

Je knipt het. Het groeit weer aan. Je verft het en het groeit uit. Pluis, droog, meer volume, minder volume, in de krul, uit de krul. Een stukje van je persoonlijkheid dat uit je groeit. Op het hoofd, vooral. Het begint te groeien in de baarmoeder en veranderd in de loop van het leven met je mee. Je hebt het er in principe mee te doen, maar met schaar, trimmer, kleurspoeling, highlights of stijltang is het wel te manipuleren.

“Ik ben blond van nature, maar het past niet bij me. Ik wilde altijd al een brunette zijn.”

“Dat was altijd zo’n ding, mijn haar wapperde niet in de wind.”

“Als ik niet aan m’n haar draai, dan gaan mijn gedachten alle kanten op.”

“Ik ga niet met vet haar de deur uit.” “Ik haatte mijn haar toen ik jonger was. Ik wilde altijd hetzelfde haar als mijn witte vriendinnetjes. Stijl haar.”

“Tegenwoordig is dat heel gewoon, dat lange slappe haar, vroeger moest je meer krullen hebben.”

Handelingen en reflecties

Je ziet het uiterlijk: lang haar, haar gedoneerd voor een pruik, kort haar, korter haar, gemillimeterd haar, kapper op veilige afstand. Geliefden die elkaars haar knippen. Videogesprekken.

Je hoort het innerlijk: erbij horen, onzeker zijn, uniek zijn, de ander willen zijn, jezelf durven zijn.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 3 november 2020

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.