Xandra Manuputty

Eindwerk

Fragmenten Verzameld: mijn eindwerk is het gehele onderzoeksproces. Denk-, schrijf- en maakwerk zijn met elkaar verbonden. Datgene wat ik aan het eind tastbaar heb gemaakt zou je als uitkomst kunnen zien. Het verbeeldt mijn werkproces. Klaar om te delen met een ander die met de verzameling fragmenten, als een schuifspel, nieuwe vormen kan maken. Samen met de mogelijkheid om met behulp van tekstkaarten persoonlijke stemming en waardes te verbeelden, is het ook concept voor een verder te ontwikkelen tool, waarmee een gezamenlijke dialoog opgestart kan worden. 

Scriptie  

Fragmenten Verzameld: met het schrijven van mijn laatste essay heb ik me afgevraagd hoe we elkaar beter kunnen verstaan en welke ruimte er nodig is als je onderwerpen zoals diversiteit en inclusie binnen de schoolomgeving vrij en onafhankelijk bespreekbaar wil maken. Het heeft geleid tot inzicht in de eigen valkuilen en het heeft een aantal blinde vlekken blootgelegd die, als je met elkaar in gesprek gaat over onderwerpen die niet iedereen gemakkelijk vindt, vanzelfsprekend lijken en daardoor over het hoofd gezien kunnen worden.  

Het SketchboX-project was mijn onderzoekstool en bestond uit een creatieve uitwisseling tussen studenten en docenten waarin, beeldend, schetsend, filmend en schrijvend vragen gesteld werden aan elkaar. Op die manier is uiting gegeven aan wat eenieder bezighoudt en hoe men zich voelt over actuele sociaal maatschappelijke onderwerpen. 

Visie

Twaalf jaar inmiddels begeef ik mij onder jonge mensen die de vurige wens hebben om creatief modeprofessional te worden. Door het volgen van de ontwikkeling van deze studenten, ervaar ik de groei van een mens in deze tijd. Ik groei met ze mee maar ben toch ook kind uit een andere tijd. Welke directe rol heb ik nog in de vorming van een ander? Is mijn rol als docent, zoals ik hem nu uitvoer, nog wel gewenst? 

Tijdens de studie creëerde ik vrije denkruimte voor mijzelf. Ik probeerde gedachten, observaties en uitingen te laten ontstaan, los van aannames en interpretaties in raakvlak met de wereld om mij heen. Het bijna onmogelijke wilde ik toetsen in het licht van een onderwijsvernieuwing en de actualiteit van interne en externe struggles op school rondom diversiteit en inclusiviteit. Ik onderzocht verder of ik vrije ruimte binnen een school mogelijk kon maken en vertaalde deze naar een vrije onderzoeksruimte, waar open en kritisch gesproken kan worden mits afgestemd wordt welke zaken er tijdelijk tussen haakjes gezet worden. Mag de school juist een plek zijn waar studenten, los van politiek en economie, een verhouding ten aanzien van die wereld mogen leren en niet al in een vroeg stadium de zware verantwoordelijkheid meekrijgen om de probleemoplossers van de toekomst te zijn?

Via verschillende vormers, denkers, en makers, zoals Johannes Itten en zijn werkwijze voor (de Vorkurs am) Bauhaus, Olafur Eliasson en zijn Institut für Raumexperimente in Berlin, liet ik me inspireren. Via de definiëring van de schoolse ruimte van Jan Masschelein en Maarten Simons toetste ik het huidige (hbo) onderwijs. Via Kwame Anthony Appiah (identiteit), David Bohm (over dialoog) en Fred Korthagen (goed contact) verzamelde ik condities waarmee een vrije ruimte gewaarborgd kan worden.

Met dit alles heb ik mijn definitie van de vrije ruimte herzien:  
 
“Vrije ruimte is ruimte waar gedachten, observaties en creatieve uitingen mogen ontstaan met inachtneming dat, waar je vandaan komt of hoe je gevormd bent een rol mag spelen in wat je zegt, doet en maakt. Waar aannames en interpretaties in raakvlak met de wereld om ons heen, in dialoog bevraagd worden om tot zelfbewustzijn te kunnen komen. Waar echt contact, betrokkenheid en wederzijds begrip de basis zijn voor nieuwe vormen van creatief onderzoek.” 

Doel

Ik ben medemens in een ingewikkelde tijd en wil mijn verantwoordelijkheid nemen om als Artist Educator, verder gestalte te geven aan de voorlopige uitkomsten uit mijn zoektocht. Mijn (eind)werk is een aanzet tot het visueel maken van dialoog. En ik hoop dit verder te kunnen ontwikkelen samen met geïnteresseerden in het (kunst)onderwijs of daarbuiten.  

Ambitie 

Ik weet nog dat ik tijdens een van de studiesessies riep dat ik zelf een school zou willen oprichten. Ik had net het boek van Sam Thorne gelezen: School: A Recent History of Selforganized Art Education, over initiatieven die meestal de voorkeur geven aan ‘een model dat discursief, en altijd persoonlijk is en wat staat tegenover de grote instituten waar contacturen gereduceerd worden en lezingen steeds meer online worden aangeboden’. Gezien deze corona-tijd geen sinecure.  

Ik wil verder met onderzoek doen via beeldend en ruimtelijk vormgeven. Ik kan dat niet zonder open en creatieve dialoog met de ander. Samen het leven daarmee begrijpelijker maken en via verwondering ietsje lichter. Ik broed verder op het maken van een tentoonstelling, als ruimtelijke vertaling van mijn onderzoek. 

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 30 september 2020

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.