Laurens Kruger

Soms barsten mijn gedachten

Mijn werk gaat over agency en resonantie. Over communicatie, luisteren, verbinding en geweld.

Ik toon bij de Finals twee werken hierover, die met elkaar verband houden. Ze belichten twee verschillende kanten van het oorverdovende spreken van machtsbeluste stemmen.

Het ene werk, binnen, gaat over jezelf kunnen horen. Het stelt voor een stembad te nemen, als medicijn of zelfzorg.

Het andere werk, buiten, is een landschap van het huidige lawaai van het machtsspreken en de impact daarvan.

In mijn kunst geef ik mijn relatie met de wereld vorm via intensieve onderhandelingen met de door mij gebruikte materialen. Dat materiaal kan van alles zijn, hout, klei, wol, textiel, bestaande objecten, mijn eigen haar, om maar wat te noemen. Ik maak objecten die fungeren als emotionele hulpmiddelen en die ik in performatieve installaties plaats.

Mijn werk komt vaak direct voort uit spanningen of woede over de ordeningen van onze huidige wereld of de politieke situatie. Het is een persoonlijke reflectie en verwerking daarvan. Tegelijk heeft het een discursieve laag: ik zoek naar voren te brengen van wat existentieel nodig is om (moreel) te overleven in een absurde wereld.

De performatieve installatie functioneert als affectief landschap: de bezoeker wordt uitgenodigd zich erin te begeven en er doorheen te dwalen.  Met eigen gedachten, associaties, beelden, gevoelens. Als in een gedicht.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 7 mei 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.