Indy Mol

Het is een meisje

In een tijd waarin de onderdrukking van vrouwen nog altijd geen uitzondering is, probeer ik als maker beeld te geven aan de innerlijke zoektocht die dit oproept.

Hoe verhoud je je tot een wereld die al zoveel voor je ingevuld heeft, nog voor je zelf kon spreken?

Wat doet het met je identiteit, met het vormgeven van je vrouw-zijn, als verwachtingen al vanaf je geboorte over je heen gelegd worden? 

Zoals Simone de Beauvoir schreef: “Je wordt niet geboren als vrouw, maar gevormd tot vrouw.” Die vorming is geen rechtlijnig proces. Het is gelaagd, soms verwarrend, en vol tegenstrijdige bewegingen tussen kracht en overgave, twijfel en overtuiging. 

Met de installatie laat ik geen duidelijke beelden zien van onderdrukking. In plaats daarvan beweegt het tussen lichamelijkheid en emotie, tussen verstilling en herhaling. Doeken hangen aan kettingen, natgemaakt, opgedroogd, opnieuw bevochtigd — als een cyclus van weerstand en overgave. 

Het werk leeft, verandert, ademt. Het probeert geen oordeel te vellen, maar iets voelbaar te maken: hoe het is om vrouw te zijn in een wereld die nog steeds bepaalt wat dat moet betekenen.

De titel ‘Het is een meisje’ klinkt onschuldig, maar juist daarin schuilt de zwaarte: het beginpunt van een leven dat van meet af aan gekleurd wordt door verwachtingen die niet voor iedereen gelden.

Het werk stelt geen vragen, maar opent een landschap waarin je ze zelf kunt stellen.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 7 mei 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.