Cézanna van Huisstede

FF KIJKEN

We zijn als mensheid voortdurend bezig betekenis te geven, aan het leven en aan alles wat hierbij hoort. We bevragen alles en willen antwoorden op vragen waar misschien wel nooit een antwoord op gaat komen. “Het diepste verlangen van de geest voegt zich zelfs in zijn vermetelste stappen nog bij het onbewuste gevoel van de mens tegenover zijn universum: de behoefte aan gemeenzaamheid, het verlangen naar klaarheid.” schrijft filosoof Albert Camus in zijn boek De Mythe van Sisyphus, pagina 29.

Vanuit deze behoefte, en met inspiratie uit Albert Camus’ theorie dat het leven absurd moet zijn, ga ik te werk. Ik speel in op de behoefte door de toeschouwer zo min mogelijk informatie te geven over de betekenis van het werk. Voor dit project “FF KIJKEN” ben ik gefascineerd geraakt door onze gewoonte met het schermgebruik. Ik heb hierover een reeks video’s gemaakt die ook als live performance zijn uitgevoerd. Door de normale gewoonte van het schermgebruik uit zijn context te halen en in een andere context te plaatsen ontstaat er een herkenbaar maar ook verwarrend beeld wat bij de toeschouwer vragen zal oproepen. 

Mijn inspiratie voor het maken van mijn werken komt van de dingen die ik in het dagelijks leven om me heen zie gebeuren. Dit kunnen objecten zijn die misplaatst zijn op de plekken waar ik ze tegenkom, maar ook bepaald gedrag dat mensen vertonen. Deze objecten of gewoontes wil ik belichten door ze een nieuwe context te geven. Ik probeer er een bepaalde draai aan te geven waardoor er een absurde situatie of een absurd beeld ontstaat. Dit bevat nog wel herkenningspunten van het origineel waar mijn inspiratie vandaan kwam. Het is voor mij belangrijk mijn absurde ideeën met volle overtuiging uit te voeren en over te brengen aan de toeschouwer. Misschien dat ze na het zien van mijn werk overtuigd zijn dat hetgeen ze hebben gezien de waarheid is, of misschien heb ik er voor gezorgd dat ze met meer vragen dan antwoorden de ruimte weer verlaten. 

Ik ben voortdurend bezig met dat het leven absurd kan zijn. Camus hield zich ook bezig met de existentiële vraag wat de zin van het leven is, en als er geen zin is, dat het leven dan absurd zou moeten zijn. “Deze wereld is in zichzelf niet redelijk, dat is alles wat men erover zeggen kan. Absurd is echter de confrontatie van het irrationele en het hevige verlangen naar klaarheid, dat in het diepste innerlijk van de mens die op antwoord wacht. Het absurde hangt evenzeer van de mens af als van de wereld.” [De Mythe van Sisyphus, pagina 34] Voor nu zouden we het leven dus als absurd kunnen bestempelen aangezien we geen antwoord hebben op wat de zin van het leven is. Ondanks dat kunnen we dat als mensen niet accepteren en vormen we onze eigen betekenissen. Met mijn kunst probeer ik iets gelijks te creëren, door weinig tot geen context te geven, en de toeschouwers zelf te laten nadenken of bepalen wat het werk zou moeten betekenen.

We zijn eenmaal gewend aan allerlei gewoontes, maar krijgen pas echt inzicht in het absurde ervan zodra het uit de context wordt gehaald. Zoals Wim T. Schippers ooit de uitspraak deed over zijn werk ‘De Pindakaasvloer’: “Als iedereen nou altijd pindakaas op de vloer had gesmeerd, en er zou op een gegeven moment iemand het op zijn brood smeren dan zou je denken, nou waar slaat dat nou weer op, wie gaat dat nou op zijn brood smeren.” Ook hier wordt het absurde pas ingezien zodra de context veranderd is. In mijn werk zorg ik hiervoor door de handeling van de gewoonte hetzelfde te houden, maar het voorwerp of de locatie te vervreemden.

Net als in het leven is er geen echt antwoord, waarheid of betekenis, maar wordt dit door onszelf gevormd. Zo gebeurt dit ook bij mijn werk; het heeft geen betekenis, maar dankzij de menselijke behoefte om betekenis te geven zal dit vanzelf ontstaan.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 7 mei 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.