Hilde Vermeeren

Niets is ooit helemaal stil–

In mijn afstudeerwerk onderzoek ik de stilte rondom verlies, wachten en missen. “Niets is ooit helemaal stil” is een vaak verborgen maar krachtig verhaal, waarbij je geconfronteerd wordt met verlies, het proces van innerlijke rouw, zowel als conflict. Emoties die oplaaien en alles opslokken om vervolgens om te slaan naar een ultieme verstilling. In het werk volgen we een groep mensen tijdens een tocht naar een afscheid. Toch ligt de kracht niet in het grote gebaar, maar in de tussenmomenten: een blik, een klap, een stilte.

Dit geëtste beeldverhaal weeft mythische elementen samen met persoonlijke beeldtaal, en roept een wereld op waarin stilte niet de afwezigheid van geluid is, maar een levend, ademend tussenmoment. De elementen zijn geen verwijzingen naar bestaande verhalen, maar vormen die spreken vanuit een andere laag. Ze belichamen iets wat groter is dan ikzelf, iets wat zich niet zomaar laat uitleggen maar wel gevoeld kan worden.

Door het gebruik van de eeuwenoude etstechniek ontstaat een gelaagde, tijdloze beeldstructuur die aansluit bij de ruisende tussenmomenten van het verhaal. De figuren en symbolen duiken op als fragmenten van een collectief onderbewuste – ze spreken zonder woorden, wijzen zonder uitleg, draaien linksom.

Dit werk is geen vertelling in de klassieke zin, maar eerder een ritueel van kijken. Een uitnodiging om stil te worden, en te luisteren naar wat zich net onder de oppervlakte bevindt. Voor mij is stilte geen eindpunt, maar een ruimte waarin iets begint te bewegen. Met dit boek nodig ik je uit om mee te vertragen, om te kijken naar wat niet meteen zichtbaar is, om te voelen wat niet altijd gezegd hoeft te worden.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 24 april 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.