Trevor van Camp

Het conserveren van herinneringen

Veel mensen kennen nog wel de grote eikenhouten meubels die bij hun grootouders thuis stonden. Het zijn de pronkstukken van hun tijd en ze gaan een leven lang mee, soms zelfs langer. Maar wat gebeurt er met die meubels als onze grootouders overlijden? Komt er dan ook een einde aan de levensloop van deze parels? Er zitten veel herinneringen aan die we graag zouden bewaren maar waar we stomweg de plek niet voor hebben. In mijn ontwerpen conserveer ik deze herinneringen in een nieuw meubel.

In al mijn ontwerpen komt dezelfde eerlijke benadering van materiaal naar voren, of dit nu nieuw of gebruikt materiaal is. Bij gebruikt materiaal vertelt iedere beschadiging zijn eigen verhaal. Het zijn de krassen die je als klein kind hebt gemaakt in de eettafel of de krullen die op de grote servieskast zaten. Als een litteken staan ze in de tijd geschreven. Zeker als deze in een nieuwe functie mag dienen voor dezelfde gebruiker. Net zoals een geur een bepaalde herinnering op kan roepen, hoeft de gebruiker maar een kleine uitsnede van dit litteken te zien om eraan herinnerd te worden.

Bij nieuwe materialen laat ik zonder poespas de kracht en geschiedenis van het materiaal zien. De eerlijkheid die in bijvoorbeeld de opbouw van hout te zien is, zoals jaarringen en noesten, vertellen een eigen verhaal dat niet te ontwerpen is.

Zelf probeer ik dit verhaal altijd hand in hand te laten gaan met mijn ontwerp. Ik zie mezelf dan ook niet alleen als ontwerper, maar ook als verhalenverteller. Dat sluit naadloos aan op mijn theaterverleden. Waar je bij theater het verhaal van je rol vertolkt, doe ik dat in mijn ontwerpen bij het materiaal. Ieder stuk vertelt zijn eigen verhaal.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 14 juni 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.