Sem Dijk

The Pursuit of Living

Scriptie

‘’De moderne mens is verslaafd aan ervaring’’ schrijft Lieven de Cauter in zijn boek Archeologie van de kick(2009). Vanaf mijn jeugd verwerf ik ervaringskapitaal door de extreme sport BMX. Hier komt mijn fascinatie voor extreme ervaringen uit voort. Waarom? Ik denk dat de grondslag van deze groeiende behoefte ligt in het intense gevoel van leven dat (extreme) ervaringen opleveren, een gevoel dat op geen enkele andere manier zo intens te ervaren is. Het proces van het streven naar dit gevoel door ervaring noem ik: The Pursuit of Living.

In deze scriptie onderzoek ik wat datgene is, want wanneer ik dat duidelijk heb denk ik dichter bij het antwoord te komen op mijn vraag; hoe kan ik met mijn ontwerpen de behoefte aan extreme ervaringen vervullen?

Mijn onderzoek begint in de achttiende eeuw bij het sublieme, een stroming in de filosofie en kunsttheorie die veel overeenkomsten heeft met de moderne ervaringshonger. Via het sublieme kom ik terug bij het alpinisme, daar wordt het
sublieme verwezenlijkt.

Mijn eigen ervaringen in combinatie met de in dit onderzoek extra opgedane kennis leiden ertoe dat ik een onderverdeling kan maken in drie typologieën van extreme architectuur en design. Hierin maak ik onderscheid in locatie, ervaring en functie. Zo kan ik reflecteren op eerder gemaakte ontwerpen en stel ik kaders die mij als ontwerper tijdens het ontwerpproces richting geven. De richting van het antwoord, als dit bestaat.

Visie

Op 23 mei 2019 waren er zoveel klimmers onderweg naar de top van de Mount Everest dat er een dodelijke file ontstond. De klimmers verbleven te lang in ‘the death zone’ – de zone boven de 8000 meter waar de zuurstofdruk te laag is voor het menselijke leven – en overleden bovenop de berg.

We leven in een beleveniseconomie waar mensen een onvervulbare behoefte hebben aan extreme ervaringen, we zijn eraan verslaafd. Ik ook. Vanaf mijn jeugd verwerf ik ervaringskapitaal door extreme sporten (ES), in reizen, de snelheid van technologische ontwikkelingen (Ai) en andere avonturen.

Waarom?

Ik geloof dat de grondslag van deze behoefte ligt in het intense gevoel van leven dat extreme ervaringen opleveren, een gevoel dat op geen enkele andere manier zo intens te ervaren is.

Met mijn afstudeerproject onderzoek ik hoe ik als ontwerper een houdbare extreme ervaring creëer om deze behoefte te vervullen. Dit doe ik door het ontwerpen van een expositiecentrum voor extreme sporten in een van de oude silo’s in de Sportheldenbuurt op het Zeeburgereiland in Amsterdam. De ruwe bestaande silo waar enkel licht vanaf boven invalt zou op zichzelf al als extreem kunnen worden ervaren, maar extreme ervaringen wennen en verliezen daarom hun kracht.

Ik heb ontdekt dat ik een extreme ervaring langer kan laten duren, wanneer ik ervoor zorg dat hetgeen wat staat te gebeuren niet gebeurt. Door het toepassen van beweging in mijn ontwerpen creëer ik een houdbare extreme ervaring.

Het interieur van mijn expositiecentrum roteert continu 360 graden. De rotatie gaat zo langzaam dat het niet zichtbaar is, maar de bezoeker wel gedesoriënteerd raakt in de verticale expositieruimte. Het bekijken van het geëxposeerde werk – veelal beelden van extreme sport of beelden die op een extreme wijze zijn vastgelegd – wordt zo op zichzelf een extreme ervaring.

Doel

Het oneindige proces van streven naar ervaring noem ik: The Pursuit of Living. Als je eenmaal geproefd hebt aan het gevoel van leven is de ervaringshonger niet meer te stillen en snak je naar meer ervaringskapitaal. Als ontwerper probeer ik door mijn ontwerpen toch te vervullen in deze behoefte door het creëren van een houdbare extreme ervaring in mijn ontwerpen.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 20 juni 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.