Marilou Krijtenburg
Bewustwording door vervreemding en de rol van architectuur
Scriptie
In mijn literatuuronderzoek onderzoek ik de verandering in het denken.
De hoofdvraag van mijn scriptie is: ‘Hoe kan een ruimte door middel van vervreemding uitnodigen tot het verbreden van de menselijke denkwijze?’ Om uit te kunnen leggen hoe vervreemding werkt. Leg ik eerst uit hoe automatismen en gewoontes werken. Het verstoren van deze gewoontes wordt vervreemding genoemd. Vervreemding is een manier om mensen een ander perspectief te bieden en daarmee het waarnemingsvermogen te verbreden. Er vindt een wisselwerking plaats tussen vervreemding en gewenning, die van belang is om ons verder te kunnen ontwikkelen. Volgens de filosoof Heidegger speelt architectuur een belangrijke rol bij het vormgeven en definiëren van de relatie van de mensheid tot de wereld. Hij geloofde dat architectuur niet alleen gaat over het creëren van functionele gebouwen, maar over het creëren van ruimtes die de essentie onthullen van wat het betekent om als mens te bestaan. Kunst, en daarmee architectuur, is in staat om de waarheid achter het bestaan te onthullen.
Al om al moet de architectuur gezien worden als middel om de menselijke denkwijze te veranderen en te verruimen door het gebruik van subtiele vervreemding, want de vervreemding stelt ons in staat de wereld om ons heen op een diepgaande en betekenisvolle manier te waarderen en te begrijpen. Het is de architectuur die vormgeeft aan de ruimtes waarin we waarnemen en ervaren: leven.
Visie
Als ontwerper onderzoek ik de verandering in het denken. Het bewust zijn van de manier waarop we denken en waarnemen is voor mij al heel lang een onderwerp vanwege mijn taalstoornis. Dit zorgt ervoor dat ik vaak tegen dingen ben aangelopen, omdat de manier waarop ik, door middel van taal, communicatie soms lastig te volgen is voor mensen. Wij lopen als mensen tegen verschillende obstakels aan. In mijn overtuiging zijn het vaak deze worstelingen waarin nieuwe mogelijkheden liggen, om de menselijke denkwijzen te beïnvloeden en daarmee te verruimen.
Tijdens mijn opleiding merkte ik hoe architectuur mijn manier van denken verruimde. Ik besefte dat zintuiglijke waarneming een belangrijke rol speelt in het veranderen van ons bewustzijn. Bewustwording over mijzelf, als mens en mijn omgeving, de wereld eromheen.
Ik onderzoek in mijn werk theoretische en fysieke manieren om de zintuiglijke waarneming te beïnvloeden, waardoor een verandering of sturing teweeg wordt gebracht in de manier waarop iemand een ruimte of object beleeft.
Mijn afstudeerproject gaat over de routing bij een afscheidshuis. Een afscheidshuis is een plek waar dierbaren worden opgebaard voor een laatste afscheid, in plaats van thuis. Een dierbare begraven we eigenlijk op twee manieren: praktisch en emotioneel.
De maatschappij schept de verwachting zo snel en efficiënt mogelijk om te gaan met dit proces. Daardoor komt de focus meer te liggen op het praktisch begraven, waarmee het emotionele begraven naar de achtergrond verplaatst wordt. Dit zorgt ervoor dat nabestaanden hard aan de eigen emotionele behoeftes voorbijgaan.
Als ontwerper onderzocht ik de routing naar en van het afscheidshuis dat ik heb opgesplitst in drie onderdelen: de route bij aankomst, bij het vertrek en de ingekorte route tijdens het verblijf. Door het gebruik van de zintuiglijke waarneming, leg ik een verbinding tussen overledene, nabestaanden en de omgeving in de breedste zin. Door in mijn onderzoeken de herhaling van het bewegen en de zintuiglijke waarneming te herhalen, zet ik aan tot het verwerken van emoties.
Doel
Een overledene wordt tweemaal begraven, praktisch en emotioneel. De maatschappij verwacht dat we snel en efficiënt met dit proces omgaan. Daardoor komt de focus meer te liggen op het praktisch begraven, waarmee het emotionele begraven naar de achtergrond verplaatst wordt. Dit zorgt ervoor dat nabestaanden hard aan de eigen emotionele behoeftes voorbijgaan. Het doel van dit project is dat de route de aanzet geeft voor het verwerken van emoties. Als ontwerper onderzocht ik de routing naar en van het afscheidshuis dat ik heb opgesplitst in drie onderdelen: de route bij aankomst, bij het vertrek en de ingekorte route tijdens het verblijf. Door het gebruik van de zintuiglijke waarneming, leg ik een verbinding tussen overledene, nabestaanden en de omgeving in de breedste zin. Door in mijn onderzoeken de herhaling van het bewegen en de zintuiglijke waarneming te herhalen, zet ik aan tot het verwerken van emoties.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 13 juni 2023
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.