Sjors de Bruin

GEMAAKT

Het schrijven van een tekst als deze vind ik ontzettend moeilijk.
Het idee dat deze tekst op de officiële website van ArtEZ komt te staan en mogelijk de manier is waarop nieuwe mensen mij leren kennen bezorgt mij veel stress.
Ik voel me verplicht om een ‘goede’ tekst te schrijven, maar in mijn hoofd keuren al die nieuwe mensen elk woord dat ik schrijf af. Ik ben zo bezig met wat anderen van mij verwachten of hoe zij mij zien, dat ik niet meer bezig ben met wat ik zelf wil en leuk vind. Zo raak ik dus vervreemd van mezelf en van de mensen om me heen.

Het woord vervreemding staat centraal in mijn essay. Net als mijn hoofd zit onze maatschappij vol van hoge eisen en onrealistische verwachtingen die ervoor zorgen dat steeds meer mensen vervreemd raken van de wereld.
De mens wordt gelooft maakbaar te zijn: met hard werk en doorzettingsvermogen zou iedereen in staat zijn iets van zichzelf te maken. Ben je dus ongelukkig en onsuccesvol, dan is dat je eigen fout.  We ervaren dus een sterke individuele verantwoordelijkheid voor onze levensloop, terwijl ondertussen steeds meer vangnetten verdwijnen en de bestaanszekerheid afneemt. De woningcrisis, de inflatie, flexcontracten in plaats van vaste banen, steeds meer onzekerheid, steeds minder handvatten. Het gevolg: depressies en burnouts. We branden onszelf op.

Het is daarom van belang dat we stilstaan bij hoe de dingen werken en hoe deze ons beïnvloeden.
Zo kunnen we de vervreemding doorbreken en het contact herstellen.
De mensen is inderdaad maakbaar, de illusie is dat we zelf de controle hebben. We zijn allemaal overgeleverd aan het milieu waarin wij ons bevinden. Vanaf onze geboorte vormt deze ons tot wie we zijn. Tegelijkertijd zijn we onderdeel van dat milieu en hebben we dus een kleine hoeveelheid zeggenschap over hoe dat milieu zich ontwikkeld. Door kritisch te zijn over hoe de wereld werkt en onze ervaringen en gedachtes te delen en te controleren met behulp van anderen kunnen we gezamenlijke stappen zetten naar verandering.

Mijn huidige makerschap is het resultaat van deze bewustwording.
Ik heb geleerd mijn eigen verwachtingen te relativeren en mijn creatieve proces een eigen draai te geven. Ik ben tegenwoordig graag bezig met mijn handen: Ik maak ruimtelijk en fysiek werk dat ik zelf ontwerp en bouw. Maar ik doe veel meer dan dat: Ik teken in Virtual Reality, schilder, animeer, maak wiskundige en natuurkundige berekeningen en ga samenwerkingen aan.
Samenwerkingen die gebouwd zijn op communicatie, waarbij het resultaat zich vormt door een uitwisseling van ideeën en visies.
Ik baseer mijn acties niet meer op wat ik denk te moeten, maar ik onderzoek en bevraag de situatie om dan te doen wat intuïtief juist voelt in het moment.

Het is mij vaak verteld dat mijn eindwerk een ode aan het maken was. Zelf zou ik zeggen dat het daarnaast ook een bevraging is van het gemaakte.
Het mechanisme dat ik heb gemaakt is onnodig complex en werkt beklemmend.
Hoe mooi de tandwielen ook draaien en hoe fascinerend de werking ook is, het heeft geen functie en is zelfs destructief. Wil je het een positieve draai geven zou je fundamentele verandering aan moeten brengen.
Dit laatste geld voor ‘gemaakt’, dit gold voor mijn creatieve proces en, als je het mij vraagt, ook voor onze maatschappij.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 20 april 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.