Rachel Baas

AT FACE VALUE

In plaats van uit woede het glas kapot te gooien, laat ik het vallen. Opdat het minder zou breken. Wat dan beter zou zijn. (24-03-2022, Passage uit een droom)

Op de vloer liggen 427 keramieken gezichten; onbewerkt, verstild, en met gesloten ogen.

Het werk ‘At Face Value’ gaat over het verlies van eigenheid in een poging houvast te vinden. Liever dan toegeven dat dingen soms kapot gaan, pas ik mij eindeloos en uitputtelijk aan. Ik hervorm en vervorm me, tot ik me van mezelf vervreemd, het masker afwerp en een nieuw gezicht aanmeet.

Het is wellicht een afgeleefd cliché om je in de mal van elk willekeurig sociaal construct te wringen. Toch is het van belang om stil te staan bij de vraag in hoeverre je bereid bent jezelf te conformeren. Wat kan zo belangrijk zijn dat je jezelf omvormt? Wat blijft er over en wat lever je in?

Terwijl de maskers de vloer verder vullen, besluit ik dat dingen soms wel mogen breken. Om zo vermeende houvast los te laten. Om niet langer te doen alsof. En om niet te vergeten, dat waarde wordt gegeven.

Door afstand dichterbij, laat ik het werk tot gruis vergaan.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 22 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.