Esmée Gerritsen

Als kunstenaar vind ik het belangrijk dat mijn werk aansluit met iets wat speelt om mij heen, in de natuur of in de wereld.

Ik vind het belangrijk dat mensen minder snel gaan leven. Dit wil ik omdat als je de tijd neemt om te ontdekken, je rustig wordt. Wees eens één met je eigen gedachten, zoek die leegte eens op en bedenk je wat die leegte voor jou kan toevoegen. Ieder mens is opzoek naar een moment van rust, evenwicht en een overgave aan datgene waar je geen invloed op hebt. Wanneer ik naar de lucht kijk wordt het stil in mijn hoofd. Alles wat er dan speelt valt even stil en weg. Ik trek me terug in mijn lichaam en daardoor ga ik terug naar mijn gedachten. Het fijne ervan is dat de wolken en de lucht geen aandacht nodig hebben. Het is er altijd, overal waar je buiten bent kan je naar boven kijken. Het bewegen van de wolken in de lucht gaat vanzelf, het kost jou geen energie. Op dat moment kan ik mij overgeven aan wat voor mij bepaald wordt en gaan mijn gedachten naar de achtergrond. Ik ben op dat moment in het ultieme nu. 

In dit werk houd ik me bezig om de leegte te vangen die mij rust geeft. Daarin staat de vraag ‘kan leegte aanvullen?’ centraal. De verandering van de lucht kan ik niet vastleggen. Het is geen toeval, het is gewoon lucht. Ik hoef het niet vast te leggen, ik wil geen regels, je moet het gewoon aanschouwen. Want de natuur veranderd steeds en als we dat zouden willen ordenen kost dat energie. En dat is juist iets waar ik niet naar opzoek ben, want ik zoek juist rust, zonder er zelf energie voor te gebruiken. Ik hoef geen orde in die chaos te maken. Door de lucht wel een kijk-kader te geven en dus niet vast te leggen, ben je als aanschouwer één met het toeval wat er op dat moment gaande is. Het is een waardering voor het natuurlijke, hetgeen waar we niks over te zeggen hebben.

Ik wil de toeschouwer uitnodigen om de tijd en de rust te nemen om mijn werk te bekijken. Ik hoop dat ze kunnen ervaren dat leegte iets kan aanvullen. Ik verplicht de toeschouwer niet om te kijken naar de uiterlijke vorm van het werk, maar wil graag dat ze kijken naar het achterliggende idee. Ik gebruik de lucht als een ‘readymade’, dat je vanuit een liggende positie kan aanschouwen. De leegte die men ervaart in het leven kan worden gevuld met een moment van rust, liggend op de grond kijkend naar de wolken. Het is een totale onschuld van het beschouwen van de lucht. Door het rust moment en het contact met de wolken stapt men meer in hun lichaam en komt zodoende dichter bij de werkelijkheid van het bestaan.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 29 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.