Kelly Heijdeman

Eindwerk:

Mijn wijze van werken is spontaan, in het hier en nu, zonder in eerste instantie na te denken. Op gevoel. Werken ontstaan gaandeweg als ik bezig ben, daarna wordt het een verhaal van actie en reactie. Kijken, zoeken en bewerken. Laag na laag toevoegen of juist weghalen. Reageren op wat ik zie. Onderzoekend naar welke materialen te gebruiken: olieverf, acryl, plamuur of koffie? Meerdere werken tegelijkertijd staan te lonken om aan gewerkt te worden. Terwijl ik bezig ben draai ik mijn canvas in de rondte. Boven wordt onder en onder wordt boven. Opnieuw kijken, aanpassen, draaien. Alles ontstaat in spontaniteit, plotselinge ingevingen of rare uitkomsten in experimenten. Kleuren die in eerste instantie op een regenboog lijken, maar na eindeloos mengen zo verzadigd worden dat de lichte kleuren een palet vol pastelkleuren worden die vol in contrast staan met donkere, maar toch heldere blauwen, mossige groenen en een diepe zwart. Een sterk licht donker contrast, dat onbewust ontstaat, maar wat vervolgens uitgebuit wordt om steeds meer diepte te krijgen. Met grote kwasten beweeg ik energiek over mijn canvas om zo snel mogelijk al het wit weg te werken, om daarna met een dikke laag witte olieverf weer opnieuw wit toe te voegen. Gaandeweg worden er weer meer kleuren toegevoegd, paars en roze. Door de vele geronde en diagonale lijnen ontstaat er een dynamisch geheel. De vrijheid van maken, heb ik nog nooit zo sterk in mijn werk aanwezig gevoeld als nu. Zelfs als ik dacht dat mijn kunst niets vertelde, bewees het luisteren ernaar het tegendeel. Waarom ik niet eerder luisterde naar het advies wat ik mijn eigen leerlingen ook geef, is me nog steeds een raadsel, maar nu vallen alle puzzelstukjes samen en worden mijn verhaal en mijn werk een geheel.

Visie over Layered Blues

Jarenlang was er een gevoel dat ik een verhaal moet verantwoorden, dat beeldende kunst een hele zware betekenis moet hebben, geëngageerd moet zijn. Maar nu heb ik in deze manier van werken eindelijk gevonden wat ik altijd zocht, de vrijheid die het kunstenaarschap te bieden heeft. Dit is een vrijheid die ik als docent herken omdat ik hem mijn leerlingen altijd zo graag wil bieden. Zodat ze durven te experimenteren en onderzoeken. Er zelf achter kunnen komen wat voor ze werkt en wat hun werk verteld. Dat experiment durf ik zelf nu pas aan te gaan.

 Zelfs als het voelde alsof mijn kunst niets vertelde bleek het luisteren naar mijn werk het tegendeel. Er ontstaat een interactie tussen maker en werk, een gesprek dat zo diepgaat dat het voelt alsof het werk mij iets probeert te vertellen. Ik kan het niet zomaar iets opdragen, ik kan niet meer zeggen wat ik wil, maar ondertussen wordt mij verteld wat ik moet doen en zegt dat weer iets over hoe ik mij voel. Als maker sta ik in dienst in mijn werk en niet andersom. En dat is al een verhaal op zich.

Doel/Ambitie: 

Mijn doel is om uiteindelijk mijn docentschap en kunstenaarschap te combineren, een aantal dagen voor de klas en dit aanvullen met het maken van beeldend werk. Ik wil leerlingen inspireren om te experimenteren. Dat ze durven buiten hun comfortzone te treden en daarmee ook hun omgeving weten te inspireren. Daarnaast wil ik mijzelf blijven ontwikkelen als kunstenaar. Het experiment wat ik wil dat mijn leerlingen aangaan, wil ik zelf ook blijven aangaan. Nieuwe materialen en technieken leren kennen, onverwachte combinaties maken waarop ik kan bouwen. 

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 31 mei 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.